การควบคุมอารมณ์และความโกรธ : หน้า 26/47

ธรรมดาน้ำย่อยอยู่ในสภาพที่เย็น ฉันใด เราก็ควรอยู่ในสภาพที่เยือกเย็นเสมอ คือ ไม่โกรธ ไม่เบียดเบียน ถึงพร้อมด้วยขันติ ความเมตตาและความกรุณา ฉันนั้น (มิลินทปัญหา จักวัดวิจารณ์) คอยปลดเปลื้อง เรื่องร้าย ให้คลายออก หม่นซักฟอก จิตใจ ให้เจ็จจ๋า สิ่งสกปรก รถใด ไม่เกินมา ผ่านเหตุ ปลดไป ไม่โยก (ก. เขาสวนหลวง) * บุคคลในโลกล้นัวมาจนเป็นปุถุชนที่มีโลภหาน เห็นแก่ตัว ชอบทำหรือพูดจาอาฎกใจ จึงเกิดความเดือดร้อนแก้คนอื่นอยู่เสมอ ดังนั้น การที่ใครสักคนหนึ่งได้ทำ หรือกังวลสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เท่าเราจึงล่วงเกินเรา จึงเป็นเรื่องธรรมดา การหวังให้เขาทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ เราเองเป็นไปได้ยาก เมื่อพิจารณาอย่างนี้ก็อาจจะบรรเทาความโกรธลงได้ * การที่เราโกรธใครสักคนหนึ่งแล้วสามารถทำให้คุณงามความดีของเขาพินาศไปก็หาไม่ ตรงกันข้าม ความโกรธของเรานั่นและจะทำลายคุณงามความดีของเราเอง * ลองคิดถึงหอกอ Kornอึนบ้างว่า เขาถึงในบางครั้ง พลังเผลอในบางขณะ มักจะเอาเปรียบเมื่อมีโอกาส มีสิทธิที่จะเป็นโรคประสาทเหมือนเรา แต่เขาไม่มีหน้าที่ที่จะเป็นทุกข์หรือตายแทนเรา การคิดอย่างนี้อาจช่วยให้หายโกรธได้ * โกรธก่อนโง่งัง โกรธทีหลังงั่งกว่า คนที่โกรธก่อนเปรียบเหมือนคนที่เดินช้ามิระวัง จิ้มสกัดลงไปบ่อน้ำคำ ส่วนคนที่โกรธทีหลังเปรียบเหมือนคนนที่เดินตามมา เมื่อเห็นคนเดินหน้ากลงไปในน้ำนคร้าแล้ว แทนที่จะระวังยังเดินเชื่อชำตกลงไปในบ่อน้ำคราด้วย คนที่โกรธทีหลังจึงโงกว่า ถ้าไม่อยากเป็นคนโง่ไปด้วยก็อย่าโกรธตอบคนอื่นเมื่เขาโกรธก่อนก็เท่านั้น