มรดกสายโกรง : หน้า 31/47

มรดกสายโกรง เพื่อรักษา ชื่อเสียง เกียรติยศของทหาร พลวง ว. จึงสกัดกันความโกธร ให้ขึ้นในใจ ไม่เลกหลวมออกมาภายนอกถึงขนาดฆ่าหรือทำร้ายพวก แม่เลี้ยง ดั่งนั้น การภิ จารณาถึงยศ ตำแหน่ง ความรู้ วัย ชื่อเสียงของตน ชื่อเสียงของสงครามและสถานที่ตั้งของศักดิ์ หรือฐานะทางสังคมอื่น ๆ ก็ อาจช่วยให้ระงับรายละเอียดความโกรธได้ ในปัจจุบัน นักเรียนวัยรุ่นบางคนแทนที่จะละลึกถึงชื่อเสียงของสถาน ศึกษาของตน แล้วระงับความโกรธ เว้นสิ่งที่ทำให้เสียชื่อเสียงของสถาน ศึกษาของตน กลับเห็นผิดเป็นชอบ ยิ้มมีถ้อยคำผิด ๆ ในสถานศึกษา ของตน ทำให้ความโกรธคลุ้มคลั่งจนเปลี่ยนสภาพจากนักเรียนเป็น นักลง (โจร มาตรา) ยกพวกกันโดยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร และไม่มีเรื่องโกรธ คือกันเป็นส่วนตัวมาก่อน รู้แต่สถานศึกษา ของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น สร้าง ความเสียหายให้แก่ชีวิตทรัพย์สินและชื่อเสียงของสถานศึกษา ของทั้งสองฝ่าย เมื่อพิจารณาถึงผลดีผลเสียแล้ว พลวง ว. จึงของทำคำแนะนำ ของ พ.อ.ปืน ปลดให้พวกแม่เลี้ยงฉายไปเอง ยอมเป็นผู้ในสายตา ของแม่เลี้ยง แต่เป็นผู้ชนะในสายตาของปัญญาชนทั่วไป เขาทำดี ทำชั่ว ตัวของเขา อย่าหาเผา ใส่หัว ของตัวหนา มันจะยุ่ง บุญนึก หนักอุร าตามยาม กรรมเขา เรายาย (อุดมธรรม) * ไม่ควรถามกับทรชนฯ ถ่านไฟเมื่อยังไม่ได้ ถูกมื อร้อนพอ งดั มันแล้ว ถูกมื อก็อืนดำ (ทิตชนันท โดย เสฐียรโกเศศ) * การหยาบคายต่อเขา เท่ากับลดคุณค่าของเราเอง * ชีวิตจะสดใส ถ้าห่างไกลความโกรธ * ฆ่าความโกรธให้บา ยลับสายบา ย ฆ่าความโกรธให้ตายจะไร้คู่