มณฑลสายโกรี ๒๙ : หน้า 36/47

มณฑลสายโกรี ๒๙ ต่อมาด้วยกลิ่นได้หายไปหลายเครือ คุณนายจึงเขียนหนังสืออมติคิด ไว้อธิษฐานที่กลิ่นถูกดึงไป ความว่า ฉันทราบว่าใครตัดกลิ่นไป แต่ฉันไม่สนใจคนไม่ว่าจะกล่าว <กอนอเรื่อง> จงตัดไปบ้างฉันก็ไม่ว่าอะไร และฉันก็ไม่ชอบคนไม่ใส่สะกะ นั่น ฉันอนุญาติให้ตัดไปได้ตามความประสงค์ หลังจากประกาศ กลิ่นอมที่หายไปได้กลับมาปรากฏที่ตรงปาย หนังสือ พร้อมกับมีหนังสือเขียนไว้ที่บอกแห่ง ความว่า คุณนายที่เคราข ผมไม่ทราบว่าคุณนายเป็นคนใจดีอย่างนี้ ความมืดของคุณนายอยากให้ผิวรู้สึกตัว ผมอยากล้วงที่มัดตะไบร่นั้นนึกให้เขาไม่ให้ ผมจะไม่รบกวนอีก ส่วนทางสวนและลุคนัน คุณนายก็เขียนหนังสือล็อกไว้ว่า ฉันอนุญาต ให้เก็บละดูดกินได้ แต่ขอให้สุ่มกินและสูบกลิ่นก่อน ถ้าเก็บไปดงๆ มันก็ มิไม่สุ่ม กิไนได้ เสยของเปล่าๆ ขอดเก็บไปกินเมื่อมันแก่มันก็เกิด นับแต่นั้นมาเกือบ ๒ ปีแล้ว ทั้งกลิ่นหอมและละมุดไม่หายอีกเลย (กฤหังกรรม โดย ท. เลียงพูนลัย์) * อย่าหันความดีเป็นความโง่เง่า อย่าหันความอ่อนตนเป็นความอ่อนแอ (สุภาฤติเต็ง สุกาญจี ปิยสุภาพ) * หน้ายิ้มเป็นยายามหาสน่ะ หน้าบึ้มเย็นซาเป็นอย่างนี้เหรอ กรมทางหลวงออสเตรเลียได้ทดลองทำป้ายมีสีสนสดใสเป็นรูปหน้า คนกำลังยิ้ม ไปติดตามถนนบางสาย เมื่อสอบถามผู้ใช้รถใช้ถนนก็ได้รับ คำตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ป้ายยิ้ม” ช่วยกล่อมความสุขให้เย็นลงได้จริง กรมทางหลวงจึงขยายโครงการ โดยจะนำ “ป้ายยิ้ม” ไปติดตามถนนทั่ว ประเทศ (น.ส.พ.มติชน ๒๕ ก.ย. ๒๕๕๕) อยากได้รัก ก็เถอ ไม่ปลุกรัก ก็ใครจั มาสมัคร ยืนรักให้ รักโมตรี ก็ต้องมี โมตรีไป จึงจัดได้ เสริมศรี โมตรีมา (ลออง มีเศรษฐ์)