มนต์สายโก้วิธิ ๑๓ : หน้า 24/47

มนต์สายโก้วิธิ ๑๓ อาจจะโดยไม่ยอมเลิก ลองนึกดูว่าภาพนั้นน่าสนใจเพียงใดสะเอียน แม่ชื่อว่า โกรธเขาแต่เรือน เดินนอนบน ร้อนในอก แทบทมไหม้ แล้วยังดีถือ โกรธทำไม ได้อะไร เป็นประโยชน์ โปรดตรงดู (ทุตใจ) * ทุกคนต่างมีที่ขัดและข้อเสีย ถ้าสรวจดูที่เราโกรธด้วยใฝ่ เป็นกลาง ก็จะพบความดีของเขาบ้าง แต่พยายามเล็กน้อยก็ยังดี เมื่อพบแล้ว ก็ใส่ใจแต่ความดีของเขา ไม่ใส่ใจความไม่ดี แล้วความโกรธก็จะระงับไป * ในชีวิตประจำของแต่ละคนนั้น ต้องพบกับบุคคลใด ๆ มาก หน้าหลายตา ทั้งดีและชั่ว การกระทบระทบกันหรืออิ่งอ่อนกันด้วย วาจา หรือความขัดแย้งนั้น ก็อาจมีบ้างเป็นของธรรมดา เมื่อใครล่วงเกิน เราหรือทำอะไรต่อเราก็อาจให้ไปในทางที่ดีกว่า ยิ่งคิดเขาไม่ทำ (เลว) ยิ่ง ไปกว่านั้น หรือไม่ก็คิดว่า เขาทำเลวอย่างหนึ่ง เราได้ทำดีดังสองอย่าง คืออดทนและให้อภัย * ช่างหัวมัน เป็นวิธีระงับความโกรธวิธีหนึ่ง หมายถึง อย่านึกถึง อย่าใส่ใจใดใดในคนที่เราโกรธอะไร ๆ ที่ไม่ใช่หน้าที่ของเราช่างหัวมัน โกรธ ใครก็ย่อใครก็ช่างหัวมัน ใครจะทำอะไรอย่างไรก็อย่าไปสนใจ เราก็จะสามารถ อยู่อย่างสงบสุขในโลกอนันต์วานนี้ ไม่ต้องเดือดร้อนใจ ไม่โกรธเคืองใคร ๆ ในเรื่องไหน ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องครอบครัว ช่างหัวมัน นั่นควรใช้ ให้บ้างที ทุกวันนี้ เรื่องสนุก สุดทนไหม ทั้งเรื่องบ้าน เรื่องการงาน บ้านตะไท โกรธทำไม ให้ปล่อยวาง ช่างหัวมัน (ทุตใจ) * สิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้เราไม่รู้ไม่เห็นมีอีกมาก แต่ไม่ใช่จะเป็นที่ เราจะต้องไปรู้ไปเห็นให้หมด ดังนั้น ในบางครั้ง แมะจะเห็นก็วางทำ