ประโยค๘ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 85 / 99

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 214 ส่วนเคหสิตอญาณุเบกขา อันมา (ในบาลี) โดยนัยว่า "เพราะเห็น…

บทความนี้วิเคราะห์ความหมายของอุเบกขาในบริบทของวิสุทธิมรรค และอธิบายเกี่ยวกับความคุ้มครองจากราคะและปฏิฆะ เพื่อช่วยให้เข้าใจการเอาชนะอุปสรรคทางจิตใจ โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาตนเองในทางพระพุทธศาสน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 215 เจริญอุเบกขาไปเถิด อันข้อที่ว่าบุคคลจักอุเบกขาด้วย จักยิ…

บทความนี้นำเสนอการเจริญอุเบกขาในบริบทของพรหมวิหาร โดยอธิบายถึงกระบวนการขยายอารมณ์และความสำคัญของการมีจิตใจที่อ่อนโยนในการภาวนา หลักการปฏิบัติถูกเปรียบเทียบกับแนวทางการทำสวนของชาวนา ซึ่งเริ่มจากการกำหน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 216 ๓ ไปอีกก็ได้ พรหมวิหารที่เหลือมีกรุณาเป็นต้น ก็พึงเจริญน…

บทความนี้พูดถึงพรหมวิหารและการเจริญอารมณ์ในภาวนาต่างๆ อธิบายความสำคัญของเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา โดยเน้นที่ผลที่ได้จากการปฏิบัติในด้านสมาธิและวิปัสนา โดยสรุปว่าพรหมวิหารมีลักษณะพิเศษและความสำคัญใ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 217 ทั้งหลาย อนึ่ง พรหมทั้งหลายเป็นผู้มีจิตหาโทษมิได้อยู่” ฉ…

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงแนวทางการภาวนา ๔ ประการที่นำไปสู่ความสำเร็จในการฝึกจิต เช่น เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับการที่บุคคลสามารถเข้าถึงพรหมวิหารและประพฤติในธรรมเพื่อประโยชน์ของผู

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 218 ไปในสัตว์ทั้งหลาย ก็มีอยู่ ๔ ทางเท่านั้น โดยเป็นอาการ (ค…

ในเนื้อหานี้พูดถึงการช่วยเหลือสัตว์ทั้งสี่ประเภทด้วยความเมตตาและกรุณา อุปมาเปรียบเทียบกับมารดาที่ปรารถนาความเจริญของบุตรแต่ละคน การปฏิบัติในทางเลือกที่เป็นประโยชน์ ให้กำลังใจและบำบัดทุกข์เป็นสิ่งสำคัญ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 219 ประโยชน์และปรารถนาความปราศจากทุกข์อย่างนั้นแล้ว พึงปฏิบั…

เนื้อหาเกี่ยวกับการปฏิบัติโดยมุ่งความบันเทิงแห่งจิตในเมตตา การแสดงอาการที่เป็นกลางซึ่งเกี่ยวข้องกับการภาวนา เช่น หยุดยั้งความคิดและอุเบกขา นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงลำดับของอัปปมัญญาทั้งสี่อย่างชัดเจน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 220 ภาวนาเหล่านั้น เป็นเพราะอำนาจแห่งอาการมีความ คิดเกื้อกูล…

ในข้อความนี้กล่าวถึงการภาวนาและผลลัพธ์ที่เกิดจากความคิดเกื้อกูล โดยเฉพาะการเข้าถึงฌาน ๓ และ ฌาน ๔ ซึ่งมีลักษณะเป็นอันเดียวกันโดยมีอารมณ์ที่หาประมาณไม่ได้ กล่าวถึงความสำคัญของอุเบกขาและการเข้าใจในพฤติก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 221 ไว้ในอัฏฐกนิบาต (อังคุตรนิกาย) โดยความไม่แปลกกันในอัปป…

ในบทนี้กล่าวถึงการเจริญสมาธิจากหลักการของอัปปมัญญาทั้ง 4 ซึ่งรวมถึงการมีวิตกและวิจาร และการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับสุขและอุเบกขา นอกจากนี้ยังมีการติชมการพูดที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับสมาธิและการเข้าใจพระพุท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 222 ธรรมเทศนาอย่างนี้ว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ ส…

เนื้อหาเกี่ยวกับการแสดงธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงการฝึกสมาธิและการไม่ยึดติดในธรรม เพื่อให้ภิกษุสามารถบรรลุถึงพระอรหัตได้ การสนทนาทำนองนี้ทำให้เห็นถึงความสำคัญของการฝึกจิตให้มั่นคงและเกิดปัญญา รวมทั้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 223 บาปอกุศลที่เกิดขึ้นแล้วไม่ยึดจิตตั้งอยู่ เมื่อนั้นเธอพึง…

เนื้อหาของพระโอวาทเน้นการเจริญสมาธิและการบ่มเพาะคุณธรรม เช่น เมตตาและกรุณา โดยมีการแนะนำให้ปฏิบัติสมาธิที่มีวิตกและวิจาร ก่อนที่จะลุถึงจตุกฌานหรือปัญจกฌาน พร้อมทั้งการใช้พรหมวิหารในการเจริญสมาธิและการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 224 กายานุปัสนาเป็นต้นเป็นตัวนำ จึงตรัส (ต่อไป) อีกว่า "ดูกร…

บทความนี้กล่าวถึงการพัฒนาสมาธิและการพิจารณากายในกายตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าซึ่งมีความสำคัญในการดำเนินชีวิตอย่างมีสติและเป็นสุข จากการที่ภิกษุได้เจริญสมาธิและมีความเข้าใจในอัปปมัญญา รวมถึงการจำแนกประ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 225 โดยเป็นตึกฌานหรือจตุกฌานส่วน ๑ เป็นอวเสสเอกฌานส่วน ๑ ดัง…

บทนี้กล่าวถึงเนื้อความที่ว่าด้วยความเป็นสุภปรมาและวิโมกข์ในพระพุทธศาสนา โดยใช้บริบทจากหลิททวสนสูตร กล่าวถึงการที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถึงเมตตาและการพิจารณาอัปปมัญญาในสัญญาของพระโยคาวจร การนำจิตเข้าสู

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 226 สัตว์ ซึ่งมีรูป (ร่างกาย) เป็นเหตุ เช่นถูกหวดด้วยท่อนไม้…

บทความนี้เน้นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกรุณาและมุทิตากับการดำเนินการทางจิตในวิสุทธิมรรค โดยกรณีศึกษาการเพิกถอนกสิณในรูปแบบต่าง ๆ และพิจารณาจิตที่สามารถเข้าถึงอากาสานัญจายตนวิโมกข์ได้อย่างราบรื่น ควา

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 227 อุปนิสัยแห่งวิโมกข์) ยิ่งไปกว่านั้น เพราะเหตุนั้น มุทิตา…

บทความนี้นำเสนอประเด็นเกี่ยวกับอุปนิสัยแห่งวิโมกข์ซึ่งกล่าวถึงมุทิตา และจิตของพระโยคาวจรอุเบกขาวิหารีที่ยากในการถือเอาสิ่งที่ไม่มี โดยการเพิกเฉยต่อการถือเอาประโยชน์ของผู้อื่น นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความส

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 228 สุภปรมาเป็นอาทิอย่างนี้แล้ว ควรทราบต่อไปอีกว่า อัปปมัญญา…

เนื้อหานี้กล่าวถึงคุณความดีและการบำเพ็ญบารมีของพระมหาสัตว์ที่มีจิตใจเมตตาต่อสัตว์ทั้งหลาย โดยการให้ทาน การรักษาศีล การประพฤติตนซึ่งเป็นเครื่องมือในการสร้างความสุขและความมั่นคงให้กับสัตว์ทั้งหลาย ทั้งย

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 229 สัตว์เหล่านั้น (ทุกถ้วนหน้าไม่แบ่งแยก) (๕) ทรงเป็นบุพการ…

ในส่วนนี้ของวิสุทธิมรรค กล่าวถึงสัตว์ทุกชนิดที่เป็นบุพการีด้วยพระเมตตาที่ไม่หวั่นไหวและการทำกัลยาณธรรมที่เกี่ยวข้องกับปัญญาและบุญกุศลอย่างต่อเนื่อง บทนี้ยังเน้นถึงการทำสมาธิเพื่อให้เกิดการพัฒนาจิตใจแล

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 230 อารุปปนิเทส อากาสานัญจายตนะ ก็ในอรูปกรรมฐาน ๔ ที่ท่านยกข…

ในเนื้อหานี้ กล่าวถึงอรูปกรรมฐานที่พระโยคาวจรใช้ในการพัฒนาสติและปัญญา โดยการพิจารณาเห็นโทษในกรัชรูป การถือไม้พลอง และการทะเลาะวิวาทที่มาจากรูป เป็นการชี้ให้เห็นว่าอารมณ์เหล่านี้ไม่มีในอรูปภพ โดยการปฏิ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 231 เห็นใบตาลมีลายเป็นรอย” (คดไปมา ?) หรือเถาวัลย์ หรือเชือก…

เนื้อหาในส่วนนี้แสดงให้เห็นถึงการอุปมาที่ใช้เพื่ออธิบายความรู้สึกของพระภิกษุที่ต้องเผชิญกับอารมณ์และความกลัวเมื่อพบเห็นสิ่งที่คล้ายคลึงกับศัตรู โดยยกตัวอย่างให้เห็นชัดว่าความกลัวนั้นเกิดจากความรู้สึกท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 232 ก็ดี บุรุษคล้ายศัตรูก็ดี ในที่ ๆ (วิ่ง) หนีไปก็ดี ในหมู่…

ในเนื้อหานี้ได้กล่าวถึงการพิจารณาเกี่ยวกับความกลัวและการหลีกหนีในบริบทของฌาน โดยพระโยคาวจรได้เห็นโทษในรูปาวจรจตุตถฌานว่าเป็นอารมณ์ที่มีลักษณะหยาบและมีการประมวลด้วยอุปมาของสุนัขที่ถูกสุกรขวิดและคนที่กล

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 233 ตลอดที่เท่าที่ต้องการ ทำในใจซึ่งโอกาสที่กสิณรูปนั้นแผ่ไป…

บทที่กล่าวถึงการทำใจเกี่ยวกับกสิณรูปและการเพิกกสิณ โดยผู้ปฏิบัติจะต้องไม่คิดถึงหรือพิจารณาถึงกสิณนั้น แต่สำนึกถึงอากาศแทน เพื่อให้เกิดความสงบใจ บทนี้ยังได้อธิบายความหมายของคำว่า 'กสิญคุฆาฏิมากาล' ว่าเ