พระสัมมา-สัมพุทธเจ้า : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 31 / 170

5. สุรา เมระยะ มัชชะ ปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิฯ (ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการดื่มสุราเมรัย อันเป็น ที่ตั้งแห่งความประมาท) 7.4 ธรรมที่เกื้อกูลต่อการรักษาศีล การ

การรักษาศีลให้บริสุทธิ์นั้นเป็นความท้าทายสำหรับผู้ที่ต้องเผชิญกับสิ่งล่อลวงในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะในการงดดื่มสุราเมรัยซึ่งเป็นต้นเหตุของความประมาท การมีคุณธรรมอย่างหิริและโอตตัปปะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ

โทษของการผิดศีลข้อ 1 ฆ่าสัตว์ ทำให้อายุสั้น เช่น บุคคลประเภทผู้มีอิทธิพลหรือเจ้าพ่อทั้งหลาย มีหลายคนที่ถูกฆ่าตาย เพราะ เคยไปฆ่าคนอื่นเขาไว้เหมือนกัน เนื่องจากญาติพี่น้องของคนที่ถูกฆ่าเหล่านั้นย่อมโกรธ

การผิดศีลตามหลักพระพุทธศาสนาส่งผลต่อชีวิตและสุขภาพของบุคคล เช่น การฆ่าสัตว์ทำให้อายุสั้น การลักทรัพย์ส่งผลต่อสุขภาพจิต การประพฤติผิดในกามอาจนำไปสู่โรคติดต่อ การโกหกอาจทำให้ความจำเสื่อม และการดื่มน้ำเม

9.1.1 ทำไมต้องรักษาศีล 8 จากวัตถุประสงค์ของการรักษาศีลทั้ง 5 ข้อ ในบทที่ 6 เมื่อพิจารณาให้ดีแล้วจะเห็นว่า วัตถุประสงค์ที่แท้จริงนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต้องการให้เกิดความบริสุทธิ์ทางกายและวาจา เพื่อเป็

การรักษาศีล 8 เป็นการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น และส่งเสริมความบริสุทธิ์ในการปฏิบัติธรรม ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กำหนดศีล 8 เพื่อเป็นทางลัดสู่การหมดกิเลสและเข้าถึงพระนิพพานอย่างมีประสิทธิภาพ การเว้นจากก

10.5.3 ประเภทของสัมมาสมาธิ สมาธิที่ถูกต้อง หรือสัมมาสมาธินั้นมีความจำเป็นต่อชีวิตประจำวันเป็นอย่างมาก เมื่อฝึกฝนได้ดีแล้ว จะมีแต่ความเย็นกายเย็นใจ มี 2 ประเภท คือ 1. สมาธินอกพระพุทธศาสนา สมาธิประเภทนี

สัมมาสมาธิแบ่งออกเป็นสองประเภท ได้แก่ สมาธินอกพระพุทธศาสนา ที่เกิดขึ้นมาก่อนยุคพุทธ โดยการฝึกด้วยการสร้างกสิณ ในขณะที่สมาธิในพระพุทธศาสนาเป็นการปรับเปลี่ยนวิธีการฝึกเพื่อความถูกต้องมากขึ้น โดยเน้นการต

4. อุทธัจจกุกกุจจะ คือ ความฟุ้งซ่าน และความรำคาญ กิเลส 2 ประการนี้ ทำให้จิตใจหม่นหมอง ฟุ้งซ่าน หาความสุขใจมิได้ บางคนถึงกับเป็นโรคประสาทไปก็มี 5. วิจิกิจฉา คือ ความสงสัยลังเลใจ ไม่อาจตัดสินใจได้ ในแนว

การเจริญภาวนาเป็นงานสำคัญที่ทำควบคู่ไปกับการทำทานและการรักษาศีล เป็นการฝึกใจให้สงบและหยุดนิ่งอยู่ภายในศูนย์กลางกาย โดยปฏิบัติตามหลักมัชฌิมาปฏิปทา เมื่อใจหยุดได้ ก็จะเข้าถึงสภาวธรรมและเห็นอันวิเศษ ทำให

บทที่ 11 วัตถุประสงค์และอานิสงส์ของการเจริญภาวนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ผู้ฉลาดควรพยายามเอาร่างกายที่มีความตาย มีความแก่อยู่เป็นนิตย์ และมีความเดือดร้อนด้วยกิเลสเป็นต้น แลกกับพระนิพพานที่มีแต่สัน

บทที่ 11 กล่าวถึงวัตถุประสงค์ของการเจริญภาวนาที่จะนำไปสู่พระนิพพานโดยอิงจากหลักมัชฌิมาปฏิปทา และการเปรียบเทียบการปฏิบัติที่ถูก และไม่ถูกวิธี การได้สุขในปัจจุบัน และสุขในสัมปรายภพ เป็นสำคัญ รวมถึงอานิส

11.1.1 เพื่อให้ได้สุขในปัจจุบัน คนเราทุกคนล้วนปรารถนาความสุขความสุขที่แท้จริงที่ไม่มีความทุกข์เจือปนต้องเริ่มต้นที่การเจริญ ภาวนา อาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า การทำภาวนามีผลต่อการดำเนินชีวิตให้ประสบควา

มนุษย์ทุกคนต้องการความสุขที่แท้จริงและไม่ทุกข์ โดยศาสนาพุทธชี้ให้เห็นว่า การทำสมาธิและการดูแลจิตใจมีความสำคัญมากกว่าการมีวัตถุเพียงอย่างเดียว การทำภาวนาและการฝึกฝนจิตใจเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำไปสู่ความสุข

11.2 อานิสงส์ของการเจริญภาวนา การฝึกใจให้เกิดสมาธิ โดยทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายในกลางกายนี้ มีอานิสงส์ที่สำคัญ 5 ประการ คือ 1. ได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง 2. ได้ฌานสมาบัติ 3. ได้วิปัสสนา 4. ได้นิโรธสมาบั

การฝึกใจให้สงบภายในกลางกายมีอานิสงส์สำคัญ 5 ประการ ได้แก่ ความสุขที่แท้จริง, ฌานสมาบัติ, วิปัสสนา, นิโรธสมาบัติ และอายตนนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแสดงให้เห็นว่า ความสุขคือการเข้าถึงความสงบ สมาธิช่วยให

ญาณทัสสนะของธรรมกาย จะมีความรู้ และความเห็นอย่างนี้เป็นปกติ คือ สิ่งใดที่ไม่เที่ยงก็เห็นว่าไม่เที่ยง สิ่งใดเที่ยงก็เห็นว่าเที่ยง สิ่งใดเป็นสุขก็เห็นว่าเป็นสุข สิ่งใดเป็นทุกข์ก็เห็นว่าเป็นทุกข์ เห็นตลอ

บทความนี้กล่าวถึงญาณทัสสนะของธรรมกายที่ทำให้ผู้ปฏิบัติสามารถเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่เที่ยงหรือไม่เที่ยง เช่นเดียวกับการบรรลุถึงนิโรธสมาบัติซึ่งจะทำให้จิตใจหลุดพ้นจากกิเลส

ถึงแม้เป้าหมายชีวิตในระดับที่ 3 จะทำได้ยาก แต่ถึงอย่างไร บุคคลก็ควรตั้งเป้าหมายชีวิตทั้ง 3 ระดับพร้อมกันไป ทั้งนี้เพราะฆราวาสที่ตั้งอยู่ในโลกิยสัมมาทิฏฐิอย่างมั่นคงสม่ำเสมอ ย่อมมีโอกาสบรรลุ เป้าหมายระ

เนื้อหาเกี่ยวกับการตั้งเป้าหมายชีวิตในสามระดับที่คนควรตั้งไว้พร้อมกัน โดยเฉพาะการทำความดีเพื่อสร้างบุญและชำระล้างจิตใจจากกิเลส ซึ่งมีสามประเภทคือ โลภะ โทสะ และโมหะ วิธีที่จะเอาชนะกิเลสคือการสั่งสมบุญผ

2. ศีล คือ ความตั้งใจที่จะงดเว้นจากความชั่ว ความทุจริต สิ่งที่ไม่ดีทุกประการ เพื่อกำจัดโทสะ 3. ภาวนา คือ การฝึกใจให้สงบหยุดนิ่ง เพื่อกำจัดโมหะ 12.3 วัตถุประสงค์ของทาน ศีล ภาวนา เมื่อถึงตรงนี้เราพอจะทร

บทนี้พูดถึงความสำคัญของการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา โดยเน้นว่า การให้จะช่วยให้เกิดความสุขและแก้ไขปัญหาชีวิตได้ การทำทานช่วยลดความโลภและนำไปสู่จิตใจที่บริสุทธิ์ นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าชีวิตเราควรใ

3) กระแสบาปอกุศลที่เข้าแทรก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บุคคลพึงรีบขวนขวายในความดี จึงห้ามจิตเสียจากบาป เพราะว่าเมื่อบุคคลทำความดีช้าอยู่ ใจจะยินดีในบาป” 1 ธรรมชาติของกระแสบาปมักจะเข้าแทรกในใจของมนุษย

บทความนี้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับกระแสบาปอกุศลที่เข้ามาแทรกในจิตใจของมนุษย์ และความไม่แน่นอนของชีวิตที่กระตุ้นให้ต้องสั่งสมบุญเพื่อความสุขในโลกสวรรค์ แม้เราจะลืมอดีตชาติไป แต่ถ้าเรามีความคุ้นเคยกับการทำค

หมั่นสั่งสมภาวนามยปัญญา ปัญญาอันเกิดจากการเจริญสมาธิภาวนามามาก จะทำให้มีปัญญาเฉลียวฉลาด มีปฏิภาณไหวพริบ มีความคิดเฉียบแหลม สามารถศึกษาวิชาความรู้ในศาสตร์ต่างๆ ได้อย่างแตกฉาน สมบัติทั้ง 3 ประการนี้จะติ

การหมั่นสั่งสมภาวนามยปัญญาจะทำให้เราเป็นผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด สามารถเรียนรู้ศาสตร์ต่างๆ ได้ดี ทาน ศีล ภาวนา เป็นวิธีสร้างบารมีที่ง่ายและเป็นผลดีต่อเราทุกชาติ การทำทานเป็นก้าวแรกในการสร้างบารมี รวมถึงกา

ดูก่อนสุเมธบัณฑิต จำเดิมแต่นี้ไป ท่านพึงบำเพ็ญทานบารมีข้อแรกให้บริบูรณ์ เหมือนอย่างว่า หม้อ น้ำที่คว่ำไว้ย่อมคายน้ำออกหมด ไม่นำกลับเข้าไปฉันใด ท่านก็ฉันนั้นเหมือนกัน ไม่เหลียวแลทรัพย์ ยศ บุตร และภรรยา

บทความนี้พูดถึงขั้นตอนการบำเพ็ญบารมีเริ่มต้นจากทานบารมีซึ่งแบ่งออกเป็น 3 ระดับ จากการให้ทรัพย์ภายนอก จนถึงการสละชีวิต เพื่อไปสู่การเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเน้นให้ผู้ปฏิบัติต้องไม่เห็นแก่ทรัพย์หรือช

เกณฑ์มาตรฐานขั้นต่ำ การซัก 1. ผ้าสะอาด โดยเฉพาะบริเวณจุดสกปรกมาก เช่น คอ ขอบแขน 2. ไม่บิดผ้า 3. ไม่แช่ผ้าค้างคืน การตาก 1. กลับตะเข็บก่อนตากทุกครั้ง 2. ตากเสื้อผ้าตามรูปทรง ถ้าเป็นผ้าเช็ดตัว ผ้าห่ม ให

การซักผ้าควรทำให้สะอาด โดยเฉพาะบริเวณจุดสกปรก เช่น คอ ขอบแขน ไม่ควรบิดหรือแช่ผ้าค้างคืน การตากผ้าควรกลับตะเข็บและตากตามรูปทรง การดูแลห้องน้ำเป็นสิ่งสำคัญเพราะเป็นหน้าตาของบ้าน ห้องน้ำที่สะอาดช่วยสร้าง

4.3 การบำบัดรักษาเบื้องต้น 4.3.1 คุณลักษณะของคนไข้ที่หมอต้องการ ในทางพระพุทธศาสนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสสอนไว้ใน ปฐมอุปัฏฐากสูตร สรุปความได้ว่า ภิกษุไข้ที่เป็นผู้พยาบาลยาก มีลักษณะ 5 ประการ ดังนี้

เนื้อหาเกี่ยวกับลักษณะของคนไข้ที่มีผลต่อการรักษาในทางพระพุทธศาสนาและการแพทย์ โดยมีการแบ่งลักษณะเป็นผู้พยาบาลยากและง่าย พร้อมอ้างอิงจากปฐมอุปัฏฐากสูตรและความเห็นจากแพทย์ผู้มีชื่อเสียง ซึ่งเน้นความสำคัญ

จังหวะที่ 1 ยกมือทั้งสองขึ้นประนม (อัญชลี) จังหวะที่ 2 ยกมือทั้งสองขึ้นเสมอหน้า ก้มศีรษะลงมารับเล็กน้อย ให้นิ้วหัวแม่มือจรดระหว่างคิ้ว (นมัสการ) นั่งท่านี้ เรียกว่า นั่งท่าเทพธิดา จังหวะที่ 3 หมอบลงกร

เอกสารนี้นำเสนอวิธีการกราบพระวินัยอย่างถูกต้องพร้อมด้วยขั้นตอนที่ชัดเจนเพื่อให้เกิดความสมดุลและความสวยงามในการกราบ รวมถึงความสำคัญในการแสดงความเคารพต่อพระภิกษุสงฆ์ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการรักษาและสืบสานพร

5.10 มารยาทในการรับประทานอาหาร การรับประทานอาหารไม่เพียงแต่เพื่อให้อิ่มท้องเท่านั้น หากแต่ยังเป็นเวลาที่สมาชิกในบ้าน ใน ครอบครัวหรือองค์กร เพื่อนสนิทมิตรสหายได้อยู่พร้อมหน้ากัน จึงมีข้อควรสนใจ ดังนี้

การรับประทานอาหารมีความสำคัญไม่เพียงแค่การอิ่มท้อง แต่ยังเป็นโอกาสที่สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนฝูงได้พบปะกัน โดยควรรักษาจังหวะและความเร็วในการรับประทานเพื่อไม่ให้รบกวนกัน นอกจากนี้ยังมีข้อกำหนดเกี่ยวกั

อีกอย่างหนึ่งที่ต้องมีเวลางานมงคลคือน้ำมนต์ซึ่งถือว่าเป็นมงคลดังนั้นเมื่อรับพรจากพระภิกษุสงฆ์ แล้ว จึงนิยมมีการพรมน้ำมนต์เพื่อเป็นสิริมงคลแก่เจ้าภาพและผู้มาร่วมงาน เนื่องจากเป็นการขับไล่สิ่งไม่ ดีออกไ

น้ำมนต์ถือเป็นสิ่งมงคลในงานพิธี โดยเฉพาะเมื่อได้รับพรจากพระสงฆ์ จะมีการใช้น้ำมนต์เพื่อเสริมสิริมงคลให้แก่เจ้าภาพและผู้ที่มาร่วมงาน ซึ่งมีประวัติที่เชื่อมโยงกับสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในสมัยที่ท่านได้

ต่อมาเมื่อพระเจ้าพิมพิสารทรงอุบัติขึ้นในโลกแล้วความหวังของเปรตเหล่านั้นก็เรืองรองขึ้นมาบ้าง แต่พระเจ้าพิมพิสารครั้นทรงบำเพ็ญบุญในพระพุทธศาสนาเป็นอันมาก เช่น ทรงถวายอุทยานสวนไผ่ ให้เป็นพระอารามที่ประทั

เนื้อหาเกี่ยวกับการถวายทานและการอุทิศส่วนบุญที่พระเจ้าพิมพิสารได้ทำเพื่อญาติที่ล่วงลับไปแล้ว พร้อมกับการสืบทอดประเพณีการกรวดน้ำที่สำคัญในพระพุทธศาสนา ซึ่งช่วยให้ผู้ตายได้รับความอิ่มหนำสำราญและไปเกิดตา