วินัยมหาวรรค : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ

ประโยค - ติดสนิมป่าสำนักกาฬวัดพระกรรมวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 406 ผู้นี้ ย่อมไม่มิอัน ไม่เป็นผู้เก่า บงว่า กาลคต มีความว่า เหมาะในกาลที่สมควรกล…

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับคำสำคัญในด้านพระกรรมวินัยมหาวรรค โดยมีการอธิบายถึงความหมายและบทบาทของคำว่าพุทธาคมในบริบทของปัญญา การแสดงออก และการสื่อสารของวิญญูชนใ…

ประโยค - ตตอนสัมปาป้าสำหรับ อธิกรณ์พระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 403 บทว่า อาวิฉาน มีความว่า ช้างใหญ่ผันั้น ย่อมกินน้ำเจือคม ซึ่ง ช้างเหล่านี้ เมื่…

บทนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำอธิบายในพระวินัยมหาวรรคซึ่งอธิบายถึงคุณสมบัติของช้างที่เปรียบเทียบกับพระพุทธเจ้า และการเชื่อมโยงกับกระแสของผู้ที่ยินดีในควา…

ประโยค - ตัดสินปาสาทิก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 396 แม่ต้องอาบัติอยู่ ถึงยังไม่รู้" นิสิตเหล่านี้ พบว่านิสิตของพระ สุดต้นตะนะนั้นเ…

เนื้อหาในบทความนี้อภิปรายถึงแนวคิดเกี่ยวกับอาบัติในพระวินัยมหาวรรค ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการตีความและการตัดสินในช่วงเวลาดังกล่าว โดยมีการทบทวนความคิดเห็นของนิสิตเกี่ยวกับ…

ประโยค - ตอนได้สนฺสนปาฏิหาริอรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 395 [๒๒๖] โกสํพิชับขันธ วรรณนา [วิจินฉับในโกสํพิชับขันธ] วิจินฉับในสนฺสนปาฏิหาริ พ…

ในบทนี้กล่าวถึงการอภิปรายระหว่างพระวินัยธรและพระสุตตันติกะเกี่ยวกับอาบัติในพระวินัย โดยมีการสนทนาเกี่ยวกับความเข้าใจในกฎระเบียบและการปฏิบัติของภิกษุในวันหนึ่ง มุ่งเน้นไปที่การทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งใ

ประโยค - ตลอดสมณาปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 389 เป็นนาฏิ กรรมที่ทำด้วยวัตถุเป็นจริง จัดเป็นกรรมที่ทำตามธรรม; ความว่า ภิกขุพอพย…

ในบทนี้กล่าวถึงความสำคัญของกรรมในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะกรรมที่ทำโดยภิกษุและวิธีการที่ถูกต้องตามหลักวินัย ทางกระทำดังกล่าวถือเป็นกรรมที่ถูกต้องตามธรรม การติเตียนหรือการประกาศชื่อวินัยนั้นมีความหมายลึกซึ

ประโยค - ตัดสินปาป้าสำหรับ อรรถภาพวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 387 ถวายแก่สมัยเป็นต้น แก่พระเทวะทั้งหลายทุกเวลา, เถรฤาษี นั้น อันพระเทวะเหล่านั้น…

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการถวายวิรินแก่พระเทวะและอนุตตสิก ที่มีทั้งการถวายลับหลังและต่อหน้า โดยระบุว่าเป็นการทำเพื่อเชื่อมโยงกับพระเทวะและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การถวายควรมีความเคารพและความตั้งใจ แสดงให้เห็นถ

ประโยค - ตะอดมันปะสาทิก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 385 พึงแจกกันถือเอย หากว่า เขาว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ข้าพเจ้าไม่ได้ ถอดผ้าคาด แก่ภิษุผ…

ในตอนนี้ได้อธิบายถึงวิธีการแจกผ้าและอาหารให้กับภิกษุในพรรษาที่สาม การถวายเป็นการกำหนดให้ให้แก่ภิกษุผู้อื่นโดยถือว่าถวายแบบเฉพาะในความหมายตามพระวินัย หากมีที่ว่าง หรือภิกษุที่มีมรณภาพสามารถมีผู้รับแทนไ

ประโยค - ดัดสนับปาสำทิกา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 382 ถามว่า "เฉพาะในกล่าก่อน ท่านก็หลายถาถทานแก่สงฆ์ สองฝ่าย มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุ…

เนื้อหาในบทนี้เกี่ยวกับการถวายทานและบิณฑบาตที่พระเจดีย์โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข การดำเนินพิธีการถวายอย่างถูกต้อง พร้อมแนวทางในการจัดการบิณฑบาตและวัตถุระมิ หรือของหอมที่ควรถวาย มุ่งเน้นให้เจ้าหน้าที่

ประโยค - ตอบสนับสภาที่กอธิษฐานพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 353 มีคำอธิบายว่า ผ่าเก่าที่มีสีคล้ำแล้ว บทว่า ปอณิฏฐิ ได้แก่ วิรที่เก่า ที่ขาดจาก…

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการเตรียมตัวและการทำธรรมภาษีต่าง ๆ ตามพระวินัยมหาวรรค บรรยายถึงรายละเอียดของการใช้ผ้าเก่าและการเตรียมในการทำสังฆทาน มีการเน้นให้เห็นถึงจุดมุ่งหมายในการทำ…

ประโยค - ตลอดสนัมปาสังกา อรรคถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 346 แล้วค่ะ โดยคาติไม่โดยอย่างนี้ เป็นอันให้ดีแก่; หย่อนให้ ไม่ต้องแถมให้ถือ เกินไ…

ในบทนี้มีการอภิปรายเกี่ยวกับความเป็นไปได้ในการแบ่งปันทรัพย์สินภายในสงฆ์ โดยนำเสนอตัวอย่างจากการจัดการผ้าภิกษุและการอนุญาตให้แบ่งเหลือให้กับสงฆ์อย่างเหมาะสม. นอกจากนี้ยังได้พูดถึงความสำคัญของการถือเอาท

ประโยค - ติดส่งน้ำป่าวทำกา โอภากพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 341 แก้เจ้าหน้าที่เก็บรีจอร์ เจ้าหน้าที่เก็บรีจอร์เล่า เมื่อจะมอบแก้เจ้าหน้าที่ผู้ร…

เนื้อหานี้เป็นการพูดถึงการมอบหมายงานและการจัดการรีจอร์ในระบบของพระสงฆ์ โดยเฉพาะการทำตามคำสั่งและการบริหารจัดการในเรือนคลังของสงฆ์ ที่มีความสำคัญต่อความสงเคราะห์และการดูแลเจริญสติในกลุ่มสงฆ์ ซึ่งช่วยให

ประโยค - ตอนสนัขปาสทิงอรรถกาพระวินยมหาวรรค ตอน๒ - หน้าที่ 336 บทว่า คมปติวีร ได้แก่ จิวอันคุณตนทั้งหลายถวาย. สองบทว่า กุฬมิถา ถาย คือ ถ่อมคำอันประกอบพร้อมด้วย อานิสงส์แห่งการถวายผ้า บทว่า อิติตรเทนปิ

บทความนี้กล่าวถึงการถวายผ้าในพระวินัยมหาวรรค พร้อมกับอานิสงส์ที่เกิดจากการถวายผ้าและการเลือกใช้ผ้าอย่างเหมาะสม โดยอธิบายเกี่ยวกับผ้าชนิดต่างๆ อา…

ประโยค - ตลอดสนมปาสำหรับ อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 332 แต่พระราชานั่นจะมีแต่ช่างพังงาเองเท่านั้นที่จะสามารถทำได้ ถึงช่างพลายชื่อว่าน…

เนื้อหาพูดถึงการเดินทางของช่างและทาสในยุคก่อนพระพุทธเจ้า รวมถึงการสื่อสารความปรารถนาของกุลบุตรที่เชื่อมโยงกับพระปัจเจกพุทธเจ้าและการเกิดเป็นพระราชาในอนาคต ผ่านการปฏิบัติและการสวดภาวนา โดยมีการเล่าเรื่

ประโยค - ตลอดสนับปา่กทํา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 323 หลังกัน พระผู้มีพระภาคเจ้า ครับทรงแสดงกฎเกณฑ์ธรรม ๗ ในอธายาวรว อย่างนี้แล้ว, …

เอกสารนี้เสนอการนำเสนอของพระผู้มีพระภาคเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ธรรม ๗ ที่มีความสำคัญในการดำเนินชีวิตของภิกษุและหลักการที่เป็นปฏิปันณะแก่ปิลโพธิ์ โดยมีการเน้นที่ความสำคัญของสถานที่อันสะอาดใจและการปฏิบัติตนที่ถ

ประโยค - ตลอดสนิปลาเพื่อทำ อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 319 การกรานของบุคคลเสีย. ข้อว่า นิสสึสมภ์โร อนโมทิติ มีความว่า กิณีผู้อื่นออก อุปารสินค้าอนโมทนา. บทว่า อนเทน คือ ด้วยผ้าที่ยังไม่

เนื้อหาเกี่ยวกับการอรรถกถาพระวินัยมหาวรรคในตอนที่ 2 ซึ่งอดีตพระธรรมสังคาวาจารย์ได้ชี้แจงถึงข้อปฏิบัติในการถวายผ้าที่ใช้แล้วและการกรานอุุ่น เช…

ประโยค - ตัดสินปาสำหรับอรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 316 ยีสิบสี, กฤษณ์เป็นอนรานด้วยอาการสิบเจ็ด." บรรดาบเหล่านั้น กล่าวว่า อุณฺติจิตม…

ข้อความนี้กล่าวถึงการตัดสินและหลักการในการตัดจีวรตามหลักพระวินัยมหาวรรค ตอนที่ 2 โดยอธิบายถึงวิธีการที่ใช้ในการกะประมาณขนาดของจีวร และรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการตัดอย่างถูก…

ประโยค - ตติยสัมพันธ์นาฏิกา อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 311 คุณปุริยะได้ ทั้งได้อันสง่าสวย แม้ในข้อว่า "มีภิกษามาสามเณรสอง มีภิกษูสูง สามเ…

บทความนี้พูดถึงการถวายกฐินในพระวินัยมหาวรรค โดยมีการชี้แจงเกี่ยวกับธรรมเนียมของการถวายกฐิน ผู้ที่สามารถถวายได้ และวิธีการที่ถูกต้องในการถวาย ผู…

ประโยค - ตลอดสมันปาสำหรับ อรรถกถาพระวินายมหาวรรค ตอนที่ 2 - หน้าที่ 309 ทุก ๆ พระองค์ ทรงบัญญัติเกี่ยว ดังนี้ มีพระประสงค์จะทรงอนุญาตการกุศล จึงตรัสเรียกภูมทั้งหลายมา, ก็แล้วกัน เรียกมาแล้ว ดังว่า อ

เนื้อหาในส่วนนี้พูดถึงอนุสาสน์ในพระวินัยมหาวรรค ตอนที่ 2 ที่มีการบัญญัติให้ทราบถึงการอนุญาตให้ทำกุศลต่าง ๆ โดยพระองค์ได้ตรัสเรียกภูมเพื่อตัดสินใจใน…

ประโยค - ตายสนิทปลาสำหรับก่อกวนพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 292 ในที่นี้ ท. พระเถระช้อยโสสะ เป็นบูรณเลิศแห่งบรรพชิตทรงร้อย ในเวลาจางไปท่า อุสสา…

เนื้อหาแสดงถึงกระบวนการในการทำพิธีบริเวณที่อุโล โดยอธิบายการตั้งเสาและการกล่าวคำอธิษฐานที่เกี่ยวข้องกับปิฏกฏิ เน้นการมีความถูกต้องตามพระวินัย ทั้งยังมีการอ้างอิงถึงกรณีการทำพิธีกรรมต่างๆ เพื่อให้สอดคล

ประโยค- ติดดมหาปลาสำกั อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 283 บทว่า มามาโต มีความว่า วันนั้น ใคร ๆ ไม่ได้เพราะจะปลงสัตว์น้อยหนึ่งจากชีวิต มี…

บทวิเคราะห์ในอรรถกถาพระวินัยมหาวรรคตอนที่ ๒ เสนอการไตร่ตรองเกี่ยวกับการเลือกและความเหมาะสมของเนื้อสัตว์ในบริบททางศาสนา โดยเน้นถึงความสำ…