ตายสนิทปลาสำหรับก่อกวนพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 : หน้า 66/183

ประโยค - ตายสนิทปลาสำหรับก่อกวนพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 292 ในที่นี้ ท. พระเถระช้อยโสสะ เป็นบูรณเลิศแห่งบรรพชิตทรงร้อย ในเวลาจางไปท่า อุสสาวนุตติ เป็นต้น พึงทราบดังนี้ : กัปปฏภิ คืองูสวาสดิกา พึงทำก่อนอย่างนี้ ที่อุโล คณะ ทำเสียบนนเสาหรือในเจิมิ ศิลาทรืองเสภาได้ที่อุโล มีคติอย่าง พื้นดินเหมือนกัน ก็แต่ เมื่อจงให้ตั้งเสาแรก หรือชิงฝาแรก กิณฑุสาธรญ์พิ้ง ล้อมกันเข้า เป่าว่า กุปปฏภิ กิโรม แล้วว่า "เราทำ กับปิฏกฏิ" [๘๘] เมื่อชนะทั้งหลายช่วยกันยืนลง จึงง จับเองหรือยกเองก็ได้ ให้ตั้งเสาหรือเจิมฝา ส่วนในกรณีและมหาปรินิ ท่านว่าก "กิญฺญท้งหลาย พึง ให้ตั้งลงว่า กับปิฏกฏิ กับปิฏกฏิ" ในอันกถรถกถา แก้วว่า สงูสนุก กุปปฏภิ อธิษฐาน่า "ขามเจ้า อธิษฐานกับปิฏกฏิ เพื่อสงฺ" แต่ ถึงแม้อจะกล่าวกันว่า ย่อมไม่มีปริมาณในพระคำที่กล่าวแล้ว ตาม นิยที่กล่าวไว้ในอรรถกถาที่ผ่านมาแต่ในอธิการว่าด้วยการ ทำกับปิฏกฏิ ชื่อ อนุสาวนั่นก็การนี้ มีลักษณะทีทำไปดังนี้ จะที่ เสาตั้งลง และขณะที่ขอคำ เป็นเวลารวมกัน ใช้ได้ แต่ว่า เมื่อ กล่าวไม่ทันบอก เสาตั้งก่อน หรือมือเสานั่งไม่ทันตั้งคำบ เสียก่อน กับปิฏกฏิ ไม่เป็นอันได้ทำ เพราะเหตุนี้ แล ในมา- ปัจจจ์ ท่านจึงแน่ว่า "กิญฺญท้งหลายด้วยกัน พึงล้อมเข้าแล้ว