พระวินัยมหาวรรค ตอน 2 : หน้า 127/183

ประโยค - ตอบสนับสภาที่กอธิษฐานพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 353 มีคำอธิบายว่า ผ่าเก่าที่มีสีคล้ำแล้ว บทว่า ปอณิฏฐิ ได้แก่ วิรที่เก่า ที่ขาดจากร้านตลาด สองบทว่า อุตสาหโกรธโย ได้แก่ พึงทำการแสวงหา. แต่ เขตกำหนดไม่มี, จะสวรรคามาแม้ตั้งร้อยผนึกก็วร. วิจัยทั้งหมด พระผู้พระภาคตรัสสำหรับภิกษุผู้นี้ดี. วิจัยฉันในข้อว่า ออกผ้ ตุณู นี่ พึงทราบดังนี้:- ท่อนที่กล่าวยกขึ้นมาทั้งให้ติดกัน ชื่อฝ่าบ, การเย็นเชื่อมด้วย ด้าย ชื่อการชุน. ห่วงเป็นที่ร้อยกลัดไว้ ชื่อรังคุม, ลูกสำหรับกลัด เรียกลูกคุม. ทัพพีกมมะ นั้น ได้แก่ ท่อนผ้าที่ประทับลง ไม่ร้อ (ผ้าเก่า) ทำให้เป็นชั้นรอง. เรื่องนางวิลาขา มีเนื้อความสั้น, เรื่องอื่นจากเรื่องนางวิลาขา นั่น ได้วินิจฉัยแล้วในหนหลังแล. บทว่า โลกุตกิฬ ได้แก่ ทำให้เป็นเหตุแห่งสวรรค์. ด้วย เหตุนันแหละ พระผู้พระภาคตรัสว่า เป็นไปเพื่อเกิดในสวรรค์. ทานใด ย่อมกำจัดความโศกเศร้า เหตุนัน ทานนัน ชื่อโศลกบคุทธ บรรททความโศกเศร้า. บทว่า อนามยา คือ ผู้ไม่มีโรค. สองบทว่า สุกุมริ กายุมิจ ได้แก่ ผู้ถือในสวรรค์. [ว่าด้วยอธิอาสะเป็นต้น] สามบทว่า ปฏูชนา กามมสุข วิราฎา ได้แก่ ปฏูชุนผู้ได้มาน.