การถวายผ้าและอานิสงส์ในพระวินัยมหาวรรค : หน้า 110/183

ประโยค - ตอนสนัขปาสทิงอรรถกาพระวินยมหาวรรค ตอน๒ - หน้าที่ 336 บทว่า คมปติวีร ได้แก่ จิวอันคุณตนทั้งหลายถวาย. สองบทว่า กุฬมิถา ถาย คือ ถ่อมคำอันประกอบพร้อมด้วย อานิสงส์แห่งการถวายผ้า บทว่า อิติตรเทนปิ คือ มีน้อยถ้ากาม มีมากทีกาม, ความว่า อย่างใดอย่างหนึ่ง ผ้าห่มที่ทำด้วยฝ้ายชนิดที่มีขน ชื่อผ้า ปวรรค. ในคำว่า อนุซานาม วิภูจา โคจวา นี้ มีความว่า ผ้าจกดาว (คือ ผ้าลาด) ตามปกติเท่า จึงควร ผ้าจกดาวผืนใหญ่ ไม่ควร. ผ้าจกดาวนั้น ทำด้วยชนสัตว์คล้ายผ้าปาวรรค. [ว่าด้วยทรงอนุญาตจิวรหกนิด] พระเจ้านางนี้ คือพระราชาหงษ์ชกาดี ท้าวเธอเป็นน้อง ร่วมพระบิดเดียกับพระเจ้าเปนสัก. วิจินฉันในบทว่า อุกฺกฬาย นี้ พึงทราบดังนี้ :- หนึ่งพันเรียกว่ากาสีนึ่ง ผ้ากับพลมีกาพันหนึ่ง ชื่อมีกา กาสีนึ่ง แต่ค่า กามพลนี้ มีราคาเท่าไร เพราะฉะนั้น ท่านึง กล่าวว่า "มีค่ากามกาสิ;" ด้วยเหตูนี้และ พระอุไตเถระจึงกล่าวว่า "ควรแก่ราคากาสิ." บทว่า อุจจาวานี คือ ดีและไม่ดี. ผ้าที่ทำอีบกันด้วยค้าข้า ชนิด มีด้านเลือกไม้เป็นต้น ชื่อผังคะ. บางอาจกล่าวว่า "ผ้าที่ทำด้วยปอเท่านั้น" ดังนี้บ้าง." ข้อว่า เอกเยอ ภควตา จิวริ อนุญาตา น เทว มีความว่า