อรรถกถาพระวินายมหาวรรค ตอนที่ 2 : หน้า 83/183

ประโยค - ตลอดสมันปาสำหรับ อรรถกถาพระวินายมหาวรรค ตอนที่ 2 - หน้าที่ 309 ทุก ๆ พระองค์ ทรงบัญญัติเกี่ยว ดังนี้ มีพระประสงค์จะทรงอนุญาตการกุศล จึงตรัสเรียกภูมทั้งหลายมา, ก็แล้วกัน เรียกมาแล้ว ดังว่า อนุชานามิ ภิกขุวา เป็นอาทิ [ว่า ด้วยอนุสาสน์สำหรับ] วินิจฉัยในคำนั้น พึงทราบดังนี้ :- ในคำว่า อฏฐุตถิณานิ โว นี้ โอ โอ อักษร สังคณิต, ความว่า ผู้ทรงฤทธิ์แล้ว, จริงอยู่ เมื่อเป็นอย่างนั้น ดังว่า โส เนส สภิวุตฺ ขางหน้า จิรสะสมกัน อีกอย่างหนึ่ง บทว่า โอ นี้ เป็นอัตรถิวิภัตติ้นเอง. ส่วนในคำว่า โส เนส นี้ มีความว่า จิววีที่เกิดขึ้นนั้น จักเป็นของภิญญุทั้งหลาย ผู้ทรงฤทธิ์แล้วเดียว บรรดาคาถาสังสรรนั้น ข้อว่า อนามนุตตโร มีความว่า กู้อันสงฆ์ยังไม่ร้อยเพิ่งใด, การเที่ยวไปไม่บอกลา จัดควรเพียงนั้น; คือ จักไม่เป็นอาบิจิตเพราะอจริติสิกขาบท. ข้อว่า อสมาทรรา ได้แก้ เที่ยวไปไม่ต้องเอาไตรจีรไป ด้วย, ความว่า การอยู่ปราศจากจิวร์ จักควร. ข้อว่า คุณโภชนะ มีความว่า แม้การฉันคณะโภชน์ จักควร. ข้อว่า ยาทกุตติอริฯ มีความว่า ต้องการด้วยวิตรมาทด, จิรท่านั้น ไม่ต้องอธิษฐาน ไม่ต้องวิบัติ จักควร. ๑. อุพตก แปลความพากษ์ว่า "เดาะ".