การศึกษาเกี่ยวกับพระกรรมวินัยมหาวรรค ตอนที่ ๒ : หน้า 181/183

ประโยค - ติดสนิมป่าสำนักกาฬวัดพระกรรมวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 406 ผู้นี้ ย่อมไม่มิอัน ไม่เป็นผู้เก่า บงว่า กาลคต มีความว่า เหมาะในกาลที่สมควรกล่าว บงว่า พุทธาคม มีความว่า สื่อว่าเป็นพยากรมิที่สมควร เพราะเข้ากับใจความแห่งปัญหา บงว่า วิโลได้แก่ เมือพูด อธิบายว่า เมื่อกล่าวอธิบายคำเห็น ปานนั้น บงว่า ศูนย์ใจ ได้แต่ ย่อมให้ความใจ บงว่า วิญญูปรีสี ความว่า ยังบริษัทแห่งวิญญูชนทั้งหลาย สองบทว่า อาเจกรมูจิ จ สกฺ ว่า มีความว่า (เป็นผู้แก่แล้วกล้า) ในวามะแห่งอาจารย์ของตน สองบทว่า อล ปฺมดมิงวา ว่า เป็นผู้สามารถเพื่อพิจารณา คือ เพื่อชั่งเหตุอัน ๆ ด้วยปัญญา บงว่า ปฏโณ มีความว่า ผูได้ทำความสงสมไว้ คือ ได้ความ ส่องแสงอัน บงว่า กตเตดา ได้แต่ ในคำที่ จะกล่าวว่า บงว่า วิรุกฺโกวีต ได้แต่ ผูลนฺ (รู้ทัน) ในเหตุอันพิรุธ [๒๓๗] คาดว่า ปจอุตติกา เยน วนฺฉนติ นี้ พระผู้พะระ ภาคตรัส เพื่อนงคําที่จะพึงกล่าว ซึ่งเป็นที่ชำนาญ จริงอยู่ ใน คาถานี้ มีเนื้อความดังนี้ :- ด้วยถ้อยคำเช่นใด อันตนกล่าวแล้ว ข้าก็ทั่งหลาย ย่อมถึง ความถูกปราบ, และมหาชนย่อมถึงความนิยมยอม, อธิบายว่า ถึงความ