วิสุทธิ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 115 / 144

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 119 อารมณ์เป็นหนึ่งไซร้ วิริยะมิใช่สมาธิ สมาธิก็มิใช้วิริยะ วิริยะเป็น…

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงความแตกต่างระหว่างวิริยะ สมาธิ และจิตตะ พร้อมกับอธิบายว่าทั้งสามองค์ประกอบนี้มีความสำคัญต่อการบรรลุฤทธิ์อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเชื่อมโยงระหว่างสมาธิกับอิทธิบาท 4 และบท 4 ที่

อุทธัจจะ ราคะ พยาบาท ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 120 (๒) จิตที่ไม่ฟูขึ้น ชื่อว่า อาเนญชะ เพราะไม่หวั่นไหวด้วย (๓) จิตที…

ในบทความนี้พูดถึงอาการต่าง ๆ ของจิตที่เรียกว่า 'อาเนญชะ' ซึ่งหมายถึงจิตที่ไม่หวั่นไหว ไม่เกาะเกี่ยว ไม่พัวพันกับกิเลส เช่น อุทธัจจะ ราคะ และพยาบาท การหลุดพ้นนี้จะทำให้จิตมีความสงบและอยู่นิ่งในอารมณ์เป

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 121 (๑๒) จิตที่วิริยะกำกับแล้ว ชื่อว่า อาเนญชะ เพราะไม่หวั่นไหว ด้วยโก…

เนื้อหาพูดถึงลักษณะของจิตที่ได้รับการกำกับโดยวิริยะ สติ สมาธิ และปัญญา โดยอธิบายถึงความไม่หวั่นไหวของจิตในแต่ละกรณี เช่น อาเนญชะที่มีดังกล่าวเป็นเหตุให้จิตถึงความสว่างและมีฤทธิ์ นอกจากนี้ยังมีการยกอ้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - [อธิษฐานด้วยญาณ] - หน้าที่ 122 ส่วนคำว่า "อธิษฐานด้วยญาณ" มีอธิบายว่า ภิกษุนี้…

บทความนี้วิเคราะห์คำว่า 'อธิษฐานด้วยญาณ' ในวิสุทธิมรรค ซึ่งอธิบายกระบวนการที่ภิกษุใช้เข้าใจและสร้างอภิญญา โดยการเข้าฌานและบริกรรมซ้ำ จนสามารถบรรลุเป้า…

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 123 (เพศที่นึกกำหนดขึ้น) หาเป็นบัญญัติ (ว่าสัตว์คนจริง ๆ) ไม่ แม้จิต ใ…

บทความนี้กล่าวถึงกระบวนการอธิษฐานจิตโดยการนึกถึงจำนวนคนที่มากซึ่งในพระโยคีกำหนดให้มีจิตสัมปยุตด้วยรูปาวจรจตุตถฌานแบบเฉพาะ อธิบายถึงการเกิดขึ้นของจิตในสมาบัติและการอธิษฐานด้วยญาณในอภิญญา โดยแสดงความสำค

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 124 [เรื่องพระจุลปันถก] ได้ยินมาว่า ท่านสองพี่น้องนั้นได้นามว่าปันถูก …

บทนี้กล่าวถึงพระจุลปันถกและพระมหาปันถูกที่มีความสำคัญในพระพุทธศาสนา เมื่อพระมหาปันถูกบวชและบรรลุพระอรหัต ก่อนที่จะบวชพระจุลปันถก แต่พระจุลปันถกมีปัญหาในด้านการท่องคาถาและถูกขับออกจากวิหารโดยพระเถระ เน

* ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 125 เว้นพระจุลปันถก" พระจุลปันถูก (เสียใจไป) ยืนร้องไห้อยู่ที่ซุ่มประต…

ในบทนี้ พระจุลปันถูกยืนร้องไห้อยู่ที่ประตูเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเห็นและเข้าไปปลอบพระจุลปันถูก โดยตรัสว่าผู้ที่ไม่สามารถท่องคาถาได้ไม่ถือเป็นความผิดในศาสนา พระองค์จูงมือเธอเข้าสู่วิหาร และเนรมิตผ้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 126 โทสะ เรียกว่า ธุลี แต่ละอองไม่เรียกว่าธุลี คำ ว่าธุลีนั่นเป็นเรียก…

เนื้อหานี้อธิบายถึงโทสะและโมหะที่เรียกว่า 'ธุลี' และการละธุลีเหล่านี้เพื่อให้เป็นบัณฑิตในศาสนา เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงออกจากวิหารไป พระจุลปันถกได้รับนวโลกุตรธรรมที่มีคุณสมบัติในการบรรลุธรรมสูงสุดด้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 127 ครั้งนั้น บุรุษผู้นั้นไป (ถึง) เห็นสวน (มะม่วงของหมอชีวก) รุ่งเรือ…

ในบทนี้กล่าวถึงบุรุษที่ไปพบสวนมะม่วงของหมอชีวก อธิบายถึงการนำภิกษุไปกราบถวายพระพุทธเจ้า และการนิรมิตของภิกษุที่สามารถปรากฏได้ในอิริยาบถต่าง ๆ ทั้งยืน นั่ง พูด และนิ่ง รวมถึงการเปลี่ยนเพศให้มีความหลากห

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 128 (คือปลงไปแล้ว) ครึ่งหนึ่ง (ยังไม่เสร็จ) บ้างก็มีผลแซม (คือหงอกประ …

ข้อความนี้พูดถึงการสร้างภิกษุในรูปแบบต่าง ๆ โดยการบริกรรมและอธิษฐานรวมถึงการทำกิจกรรมต่าง ๆ เช่น สวดบทพระบาลี และการเย็บจีวรหลายสีเพื่อสร้างภาพที่ดูเหมือนภิกษุหลายรูปแบบ โดยใช้กระบวนการทางจิต เพื่อให้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 129 จักมีได้แต่ไหน นั่นเป็นอานุภาพของพระเถระเป็นแน่" แล้วก็รู้จักเรา (…

ในบทนี้กล่าวถึงอานุภาพของพระเถระที่สามารถคืนสู่ความเป็นหนึ่งได้ โดยกล่าวถึงวิธีการเข้าฌานและการอธิษฐาน รวมถึงการทำอาวิภาวะและติโรภาวะ ซึ่งมีความหมายตรงกันข้ามกัน แต่ทั้งสองสิ่งนี้สามารถทำให้เกิดความเป

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 130 [อาวิภาวปาฏิหาริย์ - ทำสิ่งกำบังให้เปิดเผย] ในปาฏิหาริย์ ๒ อย่างนั…

ในบทนี้พูดถึงอาวิภาวปาฏิหาริย์ซึ่งเป็นฤทธิ์ของภิกษุที่ทำให้สิ่งดำเนินตามที่อธิษฐานและสามารถมองเห็นสิ่งที่ปิดบังได้ เช่น การที่พระพุทธเจ้าได้ทรงทำปาฏิหาริย์ขณะเดินทางจากเมืองสาวัตถีไปสาเกต โดยผู้คนทั้ง

131 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ เทโวโรหนะอีกก็ได้ ได้ยินมาว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นทรงทำยมก ปาฏิหาริ…

ในตอนนี้ของวิสุทธิมรรคแปล ได้กล่าวถึงการกระทำของพระผู้มีพระภาคเจ้าหลังจากทรงทำยมกปาฏิหาริย์，ปลดเปลื้องสัตว์ที่ถูกกักตั…

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 132 พระภาคเจ้าที่นั่น (ทุกวัน ?) พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดประทานนยะแก่ พร…

ในช่วงเข้าพรรษาที่ดาวดึงส์ พระผู้มีพระภาคเจ้าประทานนยะแก่พระเถระตลอด ๓ เดือน โดยมีผู้ฟังถึง ๘๐ โกฏิ และนายจุลอนาถได้ช่วยเหลือคนกลุ่มนั้น พระอนุรุทธเจริญอาโลกกสิณเพื่อดูที่ประทับของพระผู้มีพระภาคเจ้า ข

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 133 บังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า พระเถระก็ดำลงไปในมหาปฐพีที่ตรงท่าม กลางหมู…

เนื้อหาเล่าเกี่ยวกับพระผู้มีพระภาคเจ้าและพระมหาโมคคัลลานเถระที่บังคมพระบาทของพระองค์ โดยมีการสื่อสารถึงเมืองสังกัสสะและคำบอกจากพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงการมาที่เมืองในวันเพ็ญมหาปวารณาและวันอุโบสถ นอกจากนี

134 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - 1 หน้าที่ มหาราช" วันพรุ่งนี้ ตถาคตจะ (กลับ) ไปสู่มนุษยโลกละ" พระ เทวราชจึงตรั…

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประสงค์เสด็จกลับสู่มนุษยโลกและให้พระวิสสุกรรมสร้างบันไดขึ้น 3 แถวด้วยทอง เงิน และแก้ว วันรุ่งขึ้นทรงประทับยืนที่ยอดเขาสิเนรุ ดูโลกธาตุและเห็นสิ่งต่างๆ ทั้งด้านตะวันออก ตะวันตก เหน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 135 ได้ ๓ โยชน์ ท้าวสุยามถือวาลวัชนี" ปัญจสิขะ บุตรคนธรรพ์ ถือ พิณสีเห…

เนื้อหานี้เน้นถึงการแสดงธรรมของพระพุทธเจ้าและพระเถระธัมมทินนะในวันสำคัญ ขยายความเกี่ยวกับการทำอาวิภาวปาฏิหาริย์ พร้อมคำอธิบายเกี่ยวกับธรรม ๓ ประการที่บุคคลควรปฏิบัติ และการประเมินการเสด็จลงของพระพุทธเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 136 ด้วยภัยในนรก และประโลมด้วยสุขในสวรรค์ (ทำให้) ผู้ฟังลงพวก ได้เป็นพ…

บทความนี้พูดถึงวิสุทธิมรรคในภาค ๒ ตอน ๒ โดยเน้นถึงการทำติโรภาวปาฏิหาริย์ที่สามารถทำให้ผู้มีฤทธิ์เดินทางบนทางธรรมและมีอำนาจ…

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 137 ท้าวเธอตั้งอยู่ในอนาคามิผล และโปรดอมาตย์ ๑,๐๐๐ ของท้าวเธอให้ ตั้งอ…

ในบทนี้กล่าวถึงเหตุการณ์ที่พระนางอโนชาพร้อมอำมาตย์ ๑,๐๐๐ คนตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล ขณะที่พระราชาทรงตั้งอยู่ในอรหัตผล และพระมหินทเถรเจ้าก็ได้ทำปาฏิหาริย์ที่ทำให้พระราชาไม่ทอดพระเนตรเห็นผู้อื่น อีกทั้งยัง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 138 นั้น ปรากฏทั้งสองอย่างดังนี้ คือ พระตถาคตเจ้าทรงทำยมกปาฏิหาริย์ ใน…

บทความนี้เน้นการวิเคราะห์ปาฏิหาริย์ที่เกิดจากพระตถาคตและท่านมหากะ โดยนำเสนอวิธีการที่ว่าปาฏิหาริย์ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่เสียงนั้นมีให้ได้ยิน ซึ่งอิงจากมหาสูตรและพรหมนิมันตนิกสูตร กล่าวถึงการทำยมกปาฏิ