วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 127 : หน้า 127/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 127 ครั้งนั้น บุรุษผู้นั้นไป (ถึง) เห็นสวน (มะม่วงของหมอชีวก) รุ่งเรืองเป็นอันเดียวด้วยผ้ากาสาวะทั้งหลาย จึง(กลับ) มากราบทูลว่า "สวนเต็มไปด้วยภิกษุทั้งหลาย พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระพุทธเจ้าไม่ ทราบว่า พระคุณเจ้านั้นเป็นรูปไหน " ครั้งนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสกะบุรุษผู้นั้นว่า "เจ้าจงไป (ใหม่) พบภิกษุรูปใดก่อน จงจับ ภิกษุนั้นไว้ที่ชายจีวร พูดขึ้นว่า "พระศาสดารับสั่งให้หาท่าน" แล้วนำ มาเถิด" บุรุษนั้นจึง (กลับ) ไป จับที่ชายจีวรของพระเถระเข้า ทันใดนั้น ภิกษุนิรมิตทั้งปวงก็อันตรธานไป พระเถระจึงบอกว่า "ท่าน จงไป (ก่อน) เถิด" ส่งเขาไปแล้ว ทำสรีรกิจมีบ้วนปากเป็นต้นเสร็จ แล้ว ไป (ด้วยฤทธิ์) ถึงก่อน (บุรุษนั้น) นั่ง ณ อาสนะที่เขาจัด (เตรียม) ไว้แล้ว คำว่า "ดังท่านจุลปันถก" (นั้น) ข้าพเจ้ากล่าวหมายเอาเรื่อง (ที่เล่ามา) นี้ ภิกษุจำนวนมากที่ท่านผู้มีฤทธิ์นิรมิตขึ้น ในเรื่องที่เล่ามานั้น ก็ (มีอาการ) เป็นเช่นกันท่านผู้มีฤทธิ์นั้นเอง เพราะท่านนิรมิตขึ้น (โดย) ไม่กำหนด (ให้มีอาการต่างกัน) (คือ) ท่านผู้มีฤทธิ์ทำกิริยาใน อิริยาบถมียืนและนั่งเป็นต้นก็ดี ในอาการมีพูดและนิ่งเป็นต้นก็ดีใด ๆ ภิกษุนิรมิตเหล่านั้น ก็ทำกิริยานั้น ๆ เหมือนกัน แต่ถ้าท่านผู้มีฤทธิ์ เป็นผู้ใคร่จะทำภิกษุนิรมิตทั้งหลายให้มีเพศต่าง ๆ กัน คือลางพวก (มี วัย) เป็นปฐมวัย ลางพวกมัชฌิมวัย ลางพวกปัจฉิมวัย โดยนัยนั้น บ้างก็มีผมยาว (คือควรจะปลงแล้วแต่ยังไม่ได้ปลง ?) บ้างก็ศีรษะโล้น