ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 132
พระภาคเจ้าที่นั่น (ทุกวัน ?) พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดประทานนยะแก่
พระเถระว่า "วันนี้เราแสดงธรรมเท่านี้" พระองค์ตรัสอภิธรรมกถา
ไม่หยุดเลยตลอด ๓ เดือนด้วยประการฉะนี้ เพราะได้ฟังอภิธรรมกถา
นั้น ธรรมาภิสมัยได้มีแก่เทวดาถึง ๘๐ โกฏิ
က
ทั้งฝ่ายหมู่คนอันเต็มอยู่ในเนื้อที่ประมาณ ๑๒ โยชน์ ที่ประชุม
กันเมื่อวันทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ คิดกันว่า "พวกเราได้เฝ้าองค์พระ
ผู้มีพระภาคเจ้าแล้วนั่นแหละจึงจัก (กลับ)ไป” ดังนี้ จึงปลูกค่ายพัก
(รอ) อยู่ ท่านจุลอนาถบัณฑิกเศรษฐีผู้เดียวช่วยเหลือคนหมู่นั้น ด้วย
ปัจจัยทั้งปวง"
ม
คนทั้งหลายวอนพระอนุรุทธเถระ เพื่อ (ให้ทำอย่างไรให้) ทราบ
ว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่ไหน พระเถระก็เจริญอาโลกกสิณ
ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเข้าพรรษาอยู่ ณ ภพน์ดาวดึงส์นั้นด้วยทิพ
จักษุ ครั้นเห็นแล้วจึงบอก (คนทั้งหลายนั้นให้ทราบ) เขาทั้งหลาย
วอนพระมหาโมคคัลลานเถระ เพื่อ (ให้ทำอย่างไรให้พวกเราได้)
๑. การจะแสดงฤทธิ์ขึ้นไปเฝ้าถึงดาวดึงส์ ก็ชอบที่จะเป็นพระมหาโมคคัลลานะ แต่
ท่านแต่งให้พระสารีบุตรขึ้นไปรับนัยะพระอภิธรรมทุกวัน เพื่อให้เข้าตำนานที่ว่า พระ
อภิธรรมนั้นมาทางสายพระสารีบุตร (?)
๒. ที่ท่านเกณฑ์ให้ทรงแสดงอภิธรรมไม่หยุดเลยตลอด ๓ เดือน ก็เพื่อให้สมกับความ
ยาวของพระอภิธรรมปิฎก (๑๒ เล่มใหญ่) ซึ่งคำนวณดูแล้วว่า ถ้าให้แสดงตามปกติ
วันละครั้ง สามเดือนเป็นไม่จบแน่ แต่ท่านไม่เล่าความเป็นไปทางฝ่ายผู้ฟังบ้างว่า ฟังกัน
อย่างไร นั่งฟังกันแน่วจนตลอดสามเดือนหมดทั้งแสนจักรวาฬ หรือผลัดเปลี่ยนหมุน
เวียนกันฟังอย่างไร หรือฟังไป ๆ ผู้ฟังก็ชักน้อยลงไป ๆ จนเหลือพวกฟังอึดอยู่พียง ๘๐
โกฏิ เลยได้สำเร็จหมด.
๓. มหาฎีกาว่า จุลอนาถบัณฑิกเศรษฐี เป็นน้องชายของท่านอนาถบิณฑิกมหาเศรษฐี