พระจุลปันถกและพระมหาปันถูกในวิสุทธิมรรค : หน้า 124/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 124 [เรื่องพระจุลปันถก] ได้ยินมาว่า ท่านสองพี่น้องนั้นได้นามว่าปันถูก เพราะท่านเกิด ใน (กลาง) ทาง ท่านทั้งสองนั้น ผู้พี่ชื่อว่ามหาปันถูก ท่านบวชแล้ว ได้บรรลุพระอรหัตพร้อมทั้งปฏิสัมภิทา ครั้นเป็นพระอรหันต์แล้วจึงให้ (น้องชายชื่อ) จุลปันถกบวช แล้วได้ให้ (ท่อง) คาถานี้ว่า ปทุม ยถา โกกนุท สุคนธ์ ปาโต สิยา ผุลุลมวีตคนธ์ องคีรส ปสฺส วิโรจมาน ตปนฺตมาทิจฺจมิวนฺตลิกเข ขอเชิญชมพระอังคีรสเจ้าผู้เบิกบาน หอมดังดอก ปทุมพรรณ โกกนุทอันบานเมื่อยามเช้า ยังไม่วายกลิ่น หอมกรุ่นอยู่ฉะนั้น ขอเชิญชมพระอังคีรสเจ้าผู้แจ่มใส ดังพระอาทิตย์ ส่องแสงอยู่ในกลางหาวฉะนั้น พระจุลปันถก (เป็นคนทึบในทางท่องจำ) ไม่อาจทำ (ท่อง) คาถานั้น ให้คล่องได้โดย (เวลาถึง) 4 เดือน ดังนั้นพระเถระจึงบอกเธอว่า "เจ้าเป็นคนอภัพในพระศาสนา " แล้วขับออกจากวิหารไป ก็แลใน คราวนั้น พระเถระเป็นพระภัตตุเทสก์ หมอชีวกไปหาเถระ กล่าว (นิมนต์) ว่า "ท่านผู้เจริญ พรุ่งนี้ ขอท่านจงพาภิกษุ ๕๐๐ รูปพร้อม ทั้งพระผู้มีพระภาคเจ้า ไปรับภิกษาในเรือนของข้าพเจ้า" ข้างฝ่าย พระเถระรับนิมนต์โดยกล่าวว่า "อาตมารับนิมนต์สำหรับภิกษุที่เหลือ