ข้อความต้นฉบับในหน้า
คุณยายทองสุกจึงเมตตา ขออนุญาตเจ้าของบ้านให้
คุณยายขึ้นไปนั่งสมาธิด้วย และสอนธรรมปฏิบัติ โดยแนะนำ
ให้วางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ แล้วภาวนาสัมมาอรหัง
เพียงได้ยินคุณยายทองสุกสอนเท่านี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่
สร้างความปีติไม่รู้จบสำหรับคุณยายเลยทีเดียว ดังนั้นวันหนึ่งๆ
ในระหว่างนั้นคุณยายจะรีบทำงานบ้านให้เสร็จอย่างรวดเร็วเพื่อ
หาโอกาสนั่งสมาธิตามลำพัง เพราะหากงานบ้านเสร็จเร็วเพียง
ใด ท่านก็จะมีเวลานั่งสมาธิมากขึ้นเพียงนั้น
อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่ว่าชีวิตของคนรับใช้ที่
อยู่ในบ้านเศรษฐีนั้นยากที่จะหาเวลาว่างเป็นของตนเอง เพราะ
แม้จะเสร็จงานอย่างหนึ่งแล้ว เจ้านายก็ยังใช้ให้ไปทำงานอื่น
ต่อไปอีกได้ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้งานของคุณยายจึงหนัก
มาก หนักเพราะทำงานให้เจ้านายอย่างทุ่มเท เพราะอยากได้
โอกาสศึกษาธรรมะที่วัดปากน้ำ เพราะอยากจะไปปฏิบัติ
ธรรมกับเจ้านายเวลาคุณยายทองสุกมา แล้วก็หนักเพราะ
ว่าต้องบริหารเวลาเพื่อให้ได้โอกาสว่างในการปฏิบัติธรรมส่วน
ตัวโดยไม่เสียงาน แต่ถึงกระนั้นท่านไม่เคยปริปากพร่ำบ่น
ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย ๒๙