การรบกันในเมืองมนุษย์และพญามาร : หน้า 60/223

การรบกันในเมืองมนุษย์นั้น เป็นการรบที่ไม่ถูกต้อง เป็นการรบกันเอง ยังไม่ถูกตัวจริง ถ้าถูกตัวจริงต้องรบกับ ต้นเหตุของกิเลสซึ่งก็คือพญามารนั่นเอง พญามารจะบังคับให้ มนุษย์คิดไม่ดี พูดไม่ดี และทำไม่ดี แล้วก็ต้องเวียนว่ายตายเกิด รับผลของบาปกรรมอยู่ร่ำไป บังคับขันธ์ห้าของมนุษย์ให้มีโรค ภัยไข้เจ็บเบียดเบียน ตรึงเอาไปติดในสิ่งไม่ดีบ้าง แล้วก็บังคับ อากาศโลก เช่นฝนไม่ให้ตกต้องตามฤดูกาล บังคับเศรษฐกิจ ให้ตกต่ำา ให้เกิดข้าวยากหมากแพง แห้งแล้ง ให้เกิดรบราฆ่า ฟันกัน เบียดเบียนซึ่งกันและกัน เมื่อปราบมารหมดสิ้นไปเมื่อใด ความโลภ ความโกรธ ความหลงที่บังคับสรรพสัตว์และสรรพ สิ่งทั้งปวงก็จะหมดสิ้นไป เหลือแต่ความดีงามที่บังเกิดขึ้น แต่ถ้าไปยังไม่ถึงที่สุดแล้ว ก็ยังต้องเป็นบ่าวเป็นทาส ของพญามารอยู่ร่ำไป เพราะฉะนั้นต้องไปถึงที่สุดแห่งธรรม จึงจะชนะได้ ตลอดชีวิตของท่านจึงทำความเพียรอย่างนี้ทั้งวัน ทั้งคืนไม่ถอนถอย ๖๐ คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง