การนั่งสมาธิของหลวงพ่อทัตตะ : หน้า 134/223

หลวงพ่อทัตตะเห็นแววตาเด็ดเดี่ยวนั้นแล้วก็ตอบอย่าง มั่นใจว่า “กล้าครับ” นับจากวันนั้น ท่านจึงตั้งใจนั่งสมาธิเรื่อยมา คุณ ยายก็คอยช่วยแก้ไขให้ อาการดังกล่าวจึงค่อยทุเลาเบาบางลง ดูเหมือนว่าจะหายแต่ก็ไม่หายขาด เพราะในส่วนลึกแล้วท่าน ยังคงมีความเสียดายวิชาไสยศาสตร์อยู่ อย่างที่คุณยายบอก กับท่านว่า “ยังไม่หายขาดหรอก ยายแก้ให้ได้แค่นี้ ส่วนที่เหลือ เป็นเพราะคุณยังเสียดายวิชามารอยู่ แต่คุณจะไม่ขลังอีกแล้ว เพราะทั้งหมดที่คุณเรียนมาเป็นประเภทมนต์ปนธรรม ไม่ใช่ ธรรมบริสุทธิ์ ต่อไปนี้ต้องหมั่นนั่งสมาธิให้มากๆ” หลังจากเริ่มปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ได้ไม่นาน หลวงพ่อทัตตะก็ชักชวนน้องๆ ชมรมพุทธศาสตร์จากมหา วิทยาลัยต่างๆ มานั่งสมาธิกับคุณยายเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ พอ ถึงวันอาทิตย์ต้นเดือน บรรดาลูกศิษย์ต่างก็แบ่งงานกันทำทุก คนไม่มีละเว้น แต่เนื่องจากหลวงพ่อทัตตะเป็นเหมือนพี่ชาย คนโต มีอายุมากที่สุดในกลุ่มนักศึกษาด้วยกันคือ ๒๙ ปี น้องๆ ๑๓๔ คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง