ชีวิตใหม่ในวัดปากน้ำ : หน้า 38/223

เมื่อแรกที่เข้าไปอยู่ในวัดปากน้ำนั้น เนื่องจากคุณยาย เป็นคนใหม่สำหรับที่นี่ ท่านเข้ามาโดยไม่รู้จักใคร สิ่งของ เครื่องใช้ที่ได้รับจึงล้วนแต่เป็นของเก่าๆ ที่เขาเก็บทิ้งไว้โดยไม่มี ใครดูแล ไม่ว่าจะเป็นเตียง ตั่ง มั่งหรืออะไรก็ตาม มุ่งที่ได้รับ ก็เป็นมุ่งที่ขาดและเก่าเก็บ ของที่เก็บเอาไว้นานๆ โดยไม่ได้ ดูแลย่อมมีกลิ่นเหม็น แต่ท่านก็รับมาด้วยความรู้สึกชุ่มชื่นใจ เพราะคิดเพียงว่า จะอาศัยมุ่งนี้กันเหลือบ ยุง ริ้น ไร ไม่ให้มา ไต่ตอม ซึ่งท่านก็เอามาชักจนสะอาด แล้วปะเย็บอย่างดี เตียงที่ได้รับก็เป็นเตียงขาหัก เป็นเตียงที่เขาไม่ใช้แล้ว เก็บซุกไว้ในห้อง อยู่ในสภาพที่พัง มีกลิ่นเหม็น และมีตัวเรือด บ่งบอกถึงความสกปรกและอับชื้น คุณยายท่านได้เตียงอย่าง นั้นมาก็ไม่รู้สึกเสียใจแต่ประการใด เพราะคิดว่าจะอาศัยเตียง นี้นอนเพื่อพักผ่อนร่างกายให้หายง่วงเหงาหาวนอน เมื่อสดชื่น แล้วจะได้เอากำลังนั้นมาปฏิบัติธรรมต่อไป ท่านไม่มีข้าทาสบริวารหญิงชาย ไม่มีสมบัติเพชรนิล จินดาใดๆ ทั้งสิ้น ธรรมกาย มีเพียงความคิดที่ดีงามที่จะศึกษาวิชชา เมื่อได้เตียงมาก็จัดการซ่อมแซมเตียงนั้นให้พอ ๘ คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยุง