ข้อความต้นฉบับในหน้า
แต่สําหรับคุณยายแล้วสงครามไม่มีความหมายสำหรับท่านเลย
ท่านบอกว่า ศึกษาค้นคว้าวิชชากันไปเรื่อยๆ ถามกันตอบกัน
สนุกสนานมีความสุขมาก ท่านมุ่งศึกษาไปสู่วิชชาที่ละเอียดลึก
ซึ้งขึ้นไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าในช่วงเวลานั้นความเป็นอยู่จะลำบาก
มาก เสื้อผ้าที่สวมใส่นั้นเก่าและผุจนขาดไม่มีเปลี่ยน อาหาร
ที่เคยมีอย่างพอเพียงก็ขาดแคลน และที่ร้ายยิ่งไปกว่านั้นคือ
เกิดน้ำท่วมใหญ่ทั้งประเทศซ้ำเติมขึ้นมาอีก แต่คุณยายท่านก็
ทำความเพียรเรื่อยไป และสามารถผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนั้น
มาได้อย่างดี
แม้ว่าคุณยายจะเป็นคนผอมแต่ท่านแข็งแรง ยามใด
ที่ท่านทำวิชชา ใจของท่านจะหลุดจากกายหยาบไปเลย แล้ว
เข้าไปเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรม กับผู้รู้แจ้งภายใน เป็น
ประดุจภาชนะรองรับผู้บริสุทธิ์ทั้งหลายในอายตนนิพพาน ที่
ถ่ายทอดอานุภาพทั้งหมดลงมาที่กายของท่านอย่างต่อเนื่องไม่
ขาดสาย ทำให้ท่านเป็นผู้มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพมาก
หลังจากสงครามโลกครั้งที่ ๒ ยุติลงแล้ว คุณยายก็
ยังคงทำวิชชาต่อไปเรื่อยๆ ท่านศึกษาค้นคว้าเข้าไปจนรู้เรื่องราว
ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย ๕๗