มะเร็งมดลูกและการดูแลผู้ป่วย : หน้า 73/223

มะเร็งมดลูกขั้นสุดท้ายนั้นมีอาการรุนแรงมาก นอก จากในสมัยก่อนจะไม่มียาดีที่สามารถรักษาให้หายได้แล้ว ยัง ส่งกลิ่นเหม็นรุนแรงเป็นที่น่ารังเกียจ จึงไม่ค่อยมีใครมาดูแล ท่าน นอกจากคุณยายที่อยู่คอยปรนนิบัติอย่างใกล้ชิด คุณยายไม่เคยรู้สึก หรือแสดงท่าทีรังเกียจคุณยาย ทองสุกเลย กลับขยันหมั่นทำความสะอาด เช็ดถูตัว ซักเสื้อผ้า ให้เสียจนสะอาดสะอ้าน นำน้ำอบไทยหรือน้ำอบปรุงเจ้าคุณ มาพรมดับกลิ่นให้ เพื่อที่ว่าในเวลาที่บรรดาศิษยานุศิษย์ของ คุณยายทองสุกที่มีอยู่ทั่วประเทศมาเยี่ยม ซึ่งโดยปกติมักจะมา ขอพึ่งบารมีกันถึงในมุ้งตลอดทั้งวันทั้งคืน จะได้ไม่มีกลิ่นเหม็น อันอาจเป็นเหตุให้ศิษย์เหล่านั้นรังเกียจ วันหนึ่งในระหว่างนั้น เมื่อคุณยายทองสุกไปเข้าห้องน้ำ และกลับออกมา ท่านพูดกับคุณยายด้วยน้ำเสียงปกติเหมือน ไม่ได้เป็นอะไรมาก “อีก้างเอ๊ย ไส้กูทะลุแล้วว่ะ” พูดจบท่านก็ยิ้มแล้วกล่าว อีกว่า “เวลาตายนี้จะมีมึงอยู่กับกูเท่านั้นแหละ” ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย ๗๓