ข้อความต้นฉบับในหน้า
สังเกตเสื้อผ้าที่คุณยายใส่แล้ว อดถามไม่ได้
“ยาย...เสื้อยายขาด ปะตั้งหลายแห่ง ทำไมยังขาว
กว่าเสื้อของผมอีก นี่ผมใช้ยังไม่กี่เดือนเลย ยังขาวสู้ของยาย
ไม่ได้ ผ้าของผมเนื้อดีกว่าของยายนะ”
คุณยายท่านมองหน้า “คุณ.... ยายมันลูกชาวนา มีเสื้อ
ผ้าไม่มาก เพราะฉะนั้นยายใช้แล้วซักทุกวัน ไม่เคยทิ้งหมัก
ไม่เคยทิ้งข้ามวัน ยายไม่เคยเลยที่จะมาใส่กะละมังทิ้งไว้ ใช้วัน
นี้พอตอนเย็นยายก็ซัก มันจะได้ไม่เข้ากร้าน (คือความสกปรก
ไม่ซึมลึก) ซักเรียบร้อยแล้วยายก็ตากแดดให้มันแห้ง พอแห้ง
ยายก็รีบเก็บ ไม่งั้นสีมันจะออกชัดๆ เก่าๆ เพราะฉะนั้นเสื้อผ้า
ของยายทุกตัว แม้มันจะขาดแล้วก็ยังขาวเหมือนใหม่”
หลวงพ่อทัตตะท่านเล่าอีกว่า ตั้งแต่ท่านเกิดมาไม่เคย
เห็นใครสะอาดอย่างนี้ ปกติผ้าขี้ริ้วพอท่านใช้แล้วมันสกปรก
ท่านก็ทิ้งไป เพิ่งมาเห็นว่าแม้แต่ผ้าขี้ริ้วที่คุณยายใช้ถูบ้านเช็ด
บ้านนั้น คุณยายก็ชักจนสะอาด เมื่อเห็นอย่างนั้นท่านจึงรู้สึก
อายและเริ่มปรับปรุงตัวเองตั้งแต่นั้นมา
๑๓๒ คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง