ชีวิต เป๊บซี่: การเปลี่ยนแปลงจากความมืดมนสู่ความหวัง : หน้า 37/124

รู้สึกคิดหนัก...ที่จะต้องนำอดีตส่วนตัวที่ไม่น่าภูมิใจของใครมาเปิดเผย ! แต่เป็นเพราะต่างฝ่ายต่างเห็นประโยชน์ที่คิดว่า เรื่องนี้อาจเป็นแนวทางแก้ไขปัญหาของ เยาวชน ที่เป็นรูปธรรมที่สุดเรื่องหนึ่งก็ว่าได้ ทำให้ผู้เขียนเจรจากับเจ้าของเรื่อง แล้วเธอตกลงยินยอม ให้เข้าสัมภาษณ์ เรามาคลุกคลีอยู่ที่นี่ถึง ๒ วัน เพื่อพูดคุยกับเธอหลายคน เพราะเราเชื่อว่าผู้อ่านจะได้อะไร ที่มากกว่าการได้รู้เรื่องเด็กที่เคยไม่ดีแล้วเปลี่ยนไป แต่เราอยากให้รู้ว่า เธอยอมเปลี่ยนไปด้วยวิธีการใด เพราะวิธีการนี้ อาจเป็นประโยชน์กับคุณ หรือคนที่คุณรักสักวัน.... และแน่นอน เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวของเธอไว้ให้มากที่สุด ผู้เขียนขอเรียกเธอทั้งสองว่า เป๊บ (เป๊บซี่) และ สไปรท์ ซึ่งเป็นนามที่คิดว่า น่าจะเหมาะกับเธอทั้งสอง เพราะเธอ..ซ่าส์หมดจน หยดสุดท้ายจริง ๆ เป๊บ: เป๊บซี่ เป็นวัยรุ่นหญิงอายุ ๑๙ ปี ปูมหลัง: ติดยา ขายบริการ โดนจับคดีปล้นฆ่าอำพรางศพ ที่ลงหนังสือพิมพ์หน้า ๑ เมื่อ 4 ปีก่อน ๑ ปัจจุบัน: อยู่ที่ศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชนเขต ๒ จ.ราชบุรี (บ้านปรานี) และที่สำคัญได้เปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นแล้ว “ชีวิตหนูผ่านอะไรมาเยอะ พ่อแม่เป็นเอดส์ตายตั้งแต่หนูเรียนอยู่ชั้นประถม จึงต้องมาอยู่กับ ยาย หนูโดนตีจนร้องไห้แทบทุกวัน จนรู้สึกว่าอยากจะทำทุกวิถีทางที่ไม่ต้องอยู่บ้าน พออยู่ ม. ๒ หนูก็เริ่มเที่ยว ติดยา หัดดื่มเหล้า ดูดกัญชา จนสุดท้ายก็หนีออกจากบ้านไปอยู่กับแฟน ตอนนั้น ลำบากมาก ไม่มีเงินเลย จนตัดสินใจทำอาชีพที่ไม่อยากทำ คือ เป็นผู้หญิงอย่างว่า พอได้เงินมา ก็ เอาไปลงกับยาหมด เพราะติดยาบ้า จนตอนหลังแฟนรู้ว่าหนูทำอาชีพนี้ แต่เขาก็รับเราได้ เพราะตอน หลังหนูก็รู้ว่า เขาก็ไปขายบริการให้กะเทยเหมือนกัน เราก็อยู่กันจนท้อง พอท้องใหญ่ขึ้น หนูก็ทำ อาชีพนี้ไม่ได้ ประจวบกับตอนนั้นเงินหมด ขัดสนมาก จนสุดท้ายจึงวางแผนนัดป่า ที่เคยเป็นแขก แต่เบี้ยวค่าตัว ให้เงินหนูไม่ครบ จากนั้นก็ลงมือปล้นฆ่า จนเป็นคดีดังที่ลงหนังสือพิมพ์หน้า ๑ ไปเมื่อ ปีที่แล้ว จนสุดท้ายถูกตำรวจจับ ซึ่งพอเข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว หนูถูกบังคับให้เลิกยา เลิกสูบ เลิกดื่มทุก อย่างหมด แต่สิ่งหนึ่งที่แม้เขาจะบังคับแล้ว แต่หนูยังเลิกไม่ได้ ก็คือบุหรี่ หนูจึงใช้วิธีการอันแยบยล