แว่นตาส่องทางชีวิต : หน้า 99/124

นอกจากสายตาผิดปกติ สั้น ยาว เอียง ที่จำเป็นจะต้องหาแว่นตาที่เหมาะสมมาใส่ ยังมีความจำเป็นอื่นไหมที่ต้องใส่แว่น ขณะที่สายตายังปกติดี แว่นตาอาจจะยังไม่มีความจำเป็น แต่ยามใดที่ประสบปัญหา ยามนันชีวิตจําเป็นต้องอาศัย "แว่นตา" เข้ามาช่วย ชีวิตย่อมหนีไม่พ้นความทุกข์ บางครั้งแม้เดินผิดทาง ทำผิดพลาดไปบ้าง ถ้าสายตายังดีก็พอมองเห็นหนทางแก้ไข แต่แม้สายตาจะดีก็ใช่ว่าจะมองหาทางออกเจอทุกครั้งไป เมื่อตกอยู่ในภาวะมืดมน หาทางออกไม่เจอ การมีผู้ที่คอยช่วยส่องทางสว่าง ชี้ช่องทางออกที่ถูกต้องให้ เป็นเรื่องที่จำเป็น กัลยาณมิตรเป็นเสมือนแว่นตาที่ช่วยให้มองเห็นเส้นทางสว่างที่จะก้าวไปสู่จุดหมายได้ ชัดเจนขึ้น เราทุกคนจำเป็นต้องมีแว่นส่องทางชีวิต หลวงพ่อบอกว่าดวงตาของท่านสู้แสงจ้าไม่ไหว ท่านจึงจำเป็นต้องใส่แว่นมาตั้งแต่สมัยที่ยังเรียนหนังสือ จากนั้นก็จำเป็นต้องใส่เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ครั้งหนึ่งท่านเคยพูดล้อขณะที่สอนในโรงเรียนอนุบาลฯ ว่า ถ้าดวงตาของหลวงพ่อสู้แสงได้ ไม่จำเป็นต้องใส่แว่นตาแล้ว หรือว่าวันหนึ่งท่านลืมหยิบแว่นตามาใส่ วันนั้นนักเรียนจะยังคงจำท่านได้ไหม สำหรับนักเรียนอย่างผมคุ้นชินทั้งตอนที่หลวงพ่อใส่และไม่ใส่แว่น แต่นักเรียนท่านอื่นผมไม่แน่ใจ บางคนอาจบอกว่าท่านยังดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง บางคนอาจดูท่านแปลกตาไปบ้าง หรือว่าผิดตาจนจำท่านไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงเดิม ไม่ว่าท่านจะใส่แว่นหรือไม่ก็ตาม ความรู้ที่หลวงพ่อนำมาเทศน์สอน ยังคงเป็นเสมือนแว่นส่องทางสว่างชีวิตแก่นักเรียนอนุบาลฯ ทุกคนไม่เปลี่ยนแปลง โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เป็นเหมือนแว่นตาพิเศษที่ใครก็ตามเมื่อได้เข้ามาศึกษาเรียนรู้จะเป็นผู้ที่มองได้ไกลกว่าเดิม มองเห็นไปถึงนรก สวรรค์ ภพภูมิต่าง ๆ เห็นย้อนกลับไปยังอดีตถึงวิบากกรรมต่าง ๆ เห็นไกลไปถึงปรโลก เห็นถึงหมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว ถ้าถามว่าที่สุดของการเห็นจะไกลได้ถึงไหน คงต้องให้ช่วยมองไปที่มุมภาพที่หลวงพ่อนำมาสอนในโรงเรียนอนุบาลฯ ลายเซ็นที่กำกับไว้ที่มุมล่างขวามือที่เป็นรูปคล้ายเลขแปดตะแคงน่าจะเป็นคำตอบ