ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๔
พระธรรมเทศนา
* วิวัฒนาการการสร้างวัด
เรียบเรียงจากโอวาทพระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว)
ตอนที่
วัดป่ามาติกตามสังฆารามเพื่อการบรรลุอรหัตผล
พระภิกษุ ๖๐ รูป หลังจากเรียนกรรมฐานจากสำนักของพระบรมศาสดาแล้ว ก็พา
กันตระหนักว่า การจะติดตามรอยบาทของพระบรมศาสดาได้นั้น มิสามารถกระทำได้
ด้วยการเดินตามพระพุทธองค์ไปทุกที่ทุกสถาน แต่จะติดตามไปได้ด้วยการบำเพ็ญภาวนา
จนกระทั่งบรรลุเป็นพระอรหันต์ จึงตัดสินใจเดินทางไปแสวงหาวัดป่าในชนบทเพื่อจำพรรษา
(การบำเพ็ญเพียรในป่าตามลำพัง พระบรมศาสดาจะทรงอนุญาตให้ไปได้
รูปนั้นได้บรรลุปฐมฌานเป็นอย่างน้อย)
ทั้ง ๐ รูป
ก็ต่อเมื่อภิกษุ
ในบริเวณป่าใกล้เชิงเขาของแคว้นโกศลนั้น มีหมู่บ้านชื่อมาติกคาม เมื่อพระภิกษุ
เดินทางไปถึงที่นั่น มหาอุบาสิกาชื่อว่า “มาติกามาตา” ผู้เป็นมารดาของหัวหน้า
หมู่บ้านนั้น เห็นหมู่สงฆ์แล้วเกิดศรัทธาเปี่ยมล้น ได้กล่าวอาราธนาให้คณะสงฆ์อยู่จำพรรษา
ที่นั่น และประกาศตนเป็นพุทธมามกะ ยินดีรับพระรัตนตรัยเป็นสรณะ รับศีล ๕ ในวัน
ธรรมดา รับศีล ๘ ในวันอุโบสถ และดูแลอุปัฏฐากด้วยปัจจัย ๔ พร้อมกับชาวบ้านตลอด
พรรษา
พระภิกษุทั้ง ๖๐ รูปปรึกษากันว่า เมื่ออาศัยมหาอุบาสิกานี้ จะไม่ลำบากด้วยภิกษา
(อาหาร) และจะสลัดตนออกจากภพได้ จึงตอบรับคำนิมนต์ มหาอุบาสิกามีจิตศรัทธา
aubryn