การนั่งสมาธิและประสบการณ์ภายในของพระสงฆ์ : หน้า 50/124

“เวลาอยู่ในองค์พระ อาตมารู้สึกปลอดภัย สิ่งชั่วร้ายต่าง ไม่สามารถทำอันตรายได้” ๆ ๆ พอตัดสินใจว่าจะบวชแน่ ๆ ก็สละเรือน ทิ้ง ทุกสิ่งทุกอย่าง ยกสมบัติทั้งหมดให้ลูก ๆ และภรรยา แล้วก็ตั้งใจจะไม่ข้องเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อีกต่อไป พอ เข้าโครงการก็สวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน พระอาจารย์ ให้ทำอะไรก็ทำตามทุกอย่างและไม่เคยขาดจากการ นั่งสมาธิเลยสักวันเดียว ท่านได้เล่าประสบการณ์ภายในให้ฟังว่า ...ตอนแรกที่นั่งสมาธิ ขามันโก้นไปหมด (ทั้ง ปวดทั้งเมื่อย) ตาตุ่มข้างขวาก็เป็นแผล แต่อาตมา ไม่ย่อท้อ อาตมาอดทน สู้...สู้... พอนั่งสมาธิเสร็จ ทีไร เดินกะเผลกทุกที อาตมาฝึกนั่งจนขาหายโก้น (หายปวดหายเมื่อย) เพราะคิดว่า ใครจะนั่งสมาธิ หรือไม่ ไม่ต้องไปสนใจ แต่เรามาบวชแล้ว เราต้อง ฝึกตัว เราทำ เราได้ ก่อนนั่งสมาธิทุกครั้ง อาตมา จะชูตอง (อธิษฐาน) ก่อนเสมอ ขอบุญบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ช่วยปกป้องคุ้มครอง ขอให้ Pho นั่งสมาธิได้ดวงแก้วใส ๆ พอแผ่เมตตาแล้วก็ทำใจ นิ่งดิ่ง พอนั่งไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกแป่ว (มีความสุข) ยิ่งนั่งยิ่งแล้ว แล้วอาตมาก็เห็นดวงแก้วสว่างไสว มี แสงสีเหลืองสลับขาวผุดขึ้นมากลางปุ่ม (กลางท้อง) แล้วก็เห็นเจ้าพารา (องค์พระ) ขึ้นมาในดวงแก้วด้วย ตอนแรกเห็นเศียรเป็นจุดกลม ๆ ขึ้นมาก่อนเลย แล้ว ท่านก็ค่อย ๆ ขยายออกจนเต็มองค์ เป็นแก้วใส ๆ ทั้งองค์ พอมองไปก็มีแต่ดวงแก้วสุกใส มีเจ้าพารา (องค์พระ) อยู่ในนั้น แล้วท่านก็ขยายจนคลุมตัว เหมือนตัวเราเข้าไปอยู่ในองค์พระ ท่านขยายใหญ่ แบบไม่อันแตก (ไม่มีประมาณ) เวลาอยู่ในองค์พระ อาตมารู้สึกปลอดภัย สิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ ไม่สามารถ ทำอันตรายได้ ตอนองค์พระคลุมตัว ใจจะนิ่งสงบ พอองค์ใหญ่หายไป ก็มีองค์เล็ก ๆ ผุดขึ้นมาใหม่ สลับไปสลับมา สนุกมาก มีความสุขมาก ๆ ตอนนี้ ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา อาตมาจะเห็นองค์พระ อยู่ตลอดเวลา เหมือนในดวงตาดวงใจมีแต่ภาพ องค์พระ อาตมาดีใจมาก ๆ ที่ได้มาถือศีล ๒๒๗ และจะตั้งใจรักษาศีลให้บริสุทธิ์ จะบวชไปนาน ๆ