ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๖
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com)
เช็ดแว่น
วันหนึ่งขณะที่นำผ้าเนื้อละเอียดผืนเล็ก ๆ ที่อยู่ในกล่องใส่แว่นตา
ออกมาเช็ดที่เลนส์ทั้งสองข้างของแว่นแล้ว
ต่อจากนั้นผมจะตรวจสอบความใสสะอาดด้วยการยกแว่นขึ้นมาส่องดู
เอียงแว่นให้แสงกระทบกับผิวหน้าของเลนส์ มองเห็นความใสสะอาดที่ไม่มีฝุ่นเกาะ
ไม่มีรอยนิ้วมือ เห็นแสงสะท้อนแวววาวขึ้นมาเป็นที่พึงพอใจ
ก่อนที่การทำความสะอาดแว่นตาของหลวงพ่อเสร็จสิ้นลง
ผมอยากจะทดลองอะไรสักอย่าง
เมื่อยกแว่นของหลวงพ่อขึ้นมาส่องเพื่อขออนุญาตทดลองดูว่า
ถ้ามองทะลุผ่านเลนส์แว่นตาของท่านออกไปยังท้องฟ้าจะเป็นอย่างไร
ผมจะมองเห็นอะไรบ้าง จะมองเห็นอย่างที่หลวงพ่อเห็นไหม
และถ้ามองไปให้ถึงที่สุดจะไปได้ไกลสักแค่ไหน
ผลปรากฏว่า
ฟ้าที่มองด้วยตาเปล่าจากที่เห็นใสกระจ่างกลับเลือนรางมองเห็นไม่ชัดเหมือนเดิม
กลายเป็นฟ้าที่ฟุ้งนุ่มนวลเหมือนความฝัน
และระยะที่มองเห็นแทนที่จะมองได้ไกลมากขึ้นกลับมองใกล้เข้ามามากกว่าเดิม
ทางวิทยาศาสตร์เมื่อมองผ่านเลนส์ของแว่น
การที่ผมเห็นเลือนรางเช่นนี้เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด
ถ้าจะแปลกก็แปลกตรงที่
แว่นที่ผมมองเห็นไม่ชัดนี้กลับช่วยให้หลวงพ่อมองเห็นได้ชัดมากยิ่งขึ้น
การมองเห็นด้วยดวงตาเรานั้นย่อมเป็นธรรมชาติมากกว่ามองผ่านแว่น
ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ผมไม่คิดที่จะหาแว่นมาใส่ แต่ถ้าหากจำเป็นต้องใส่
คงเป็นด้วยเหตุผลความแก่ชรา หูตาฝ้าฟาง ยามนั้นจำเป็นต้องใส่แว่นช่วย
หรือยามที่ต้องเผชิญหน้ากับแสงแดดจัดจ้า
การปกป้องดวงตาด้วยการใส่แว่นตากันแดดก็เป็นความจำเป็น
ochrym