การปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ : หน้า 21/115

๒๐ เรียบร้อยแล้ว ท่านจึงเดินเข้าสู่อุโบสถเพื่อปฏิบัติธรรม โดย ตั้งปณิธานในใจว่า หากไม่ได้ยินกลองเพลก็จะยังไม่ลุกขึ้น จากที่ ท่านหลับตาภาวนา “สัมมา อะระหัง” จนกระทั่ง ใจหยุดเป็นจุดเดียวกัน เห็นเป็นดวงใสบริสุทธิ์ขนาดเท่า ฟองไข่แดงของไก่ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย และเกิดความรู้สึก สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ความปวดเมื่อยทั้งหลายมลาย หายไปหมด พอดีกลองเพลดังกังวานขึ้น วันนั้น หลวงปู่ฉันภัตตาหารเพลด้วยความปีติ อิ่มเอิบใจ ดวงใสที่เห็นยังคงติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ขณะที่ ฉันภัตตาหาร ท่านก็มองดูที่ศูนย์กลางกายไปด้วย แม้ลืมตา ก็ยังมองเห็นขัด และความสว่างเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อนเลย ในชีวิตการปฏิบัติธรรมของท่าน หลังจากลงพระปาติโมกข์แล้ว ท่านขอร้องเพื่อน พระภิกษุไม่ให้ไปรบกวน ท่านบอกว่า “จะตายก็ตายเถิด ปล่อยให้ได้นั่งตามชอบใจเถอะ ถ้าไม่มีคุณธรรมอะไร ไม่ เห็นอะไร ไม่เป็นอะไร อย่างนี้เลี้ยงไว้ก็เสียข้าวสุกเปล่า ๆ ไม่มีประโยชน์อะไร” จากนั้นท่านก็เข้าไปในอุโบสถเพื่อ ปรารภความเพียร ขณะนั้น ท่านมาหวนคิดถึงเมื่อครั้งอายุ ๑๙ ปี ที่ ปฏิญาณตนบวชจนตาย บัดนี้เวลาผ่านมาถึง ๑๕ ปีแล้ว ก็ ยังไม่ได้บรรลุธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้เห็นเลย www.kalyanamitra.org