การทำสมาธิและความสำคัญของความสามัคคีในพุทธศาสนา ยิ่งรู้จัก ยิ่งเคารพรักท่าน (ฉบับพิเศษ) หน้า 88
หน้าที่ 88 / 115

สรุปเนื้อหา

การทำสมาธิถือเป็นสิ่งสำคัญในพุทธศาสนา หลวงปู่ได้กล่าวว่าการทำใจให้หยุดนิ่งนั้นสามารถทำได้ทุกเวลา โดยต้องปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด สำหรับหลวงปู่ ตัวอย่างที่ดีในเรื่องการรักษาศีลในยามอาพาธ ถ้าหากมีการเตรียมอาหารที่ไม่ได้ตามที่ท่านกำหนด ท่านจะไม่ยอมรับ อันแสดงถึงความเคร่งครัดในการปฏิบัติตนและความสำคัญของความสามัคคีในวัด โดยทุกคนจะต้องปฏิบัติตนให้สอดคล้องกันในทุกกิจกรรม เช่น การทำวัตรและการโมทนาความร่วมมือกันอย่างสม่ำเสมอ ถึงแม้ว่าท่านอาพาธหนัก แต่ยังคงยึดหลักการปฏิบัติให้เข้มงวดเพื่อไม่ให้เกิดการขัดแย้งในชุมชน

หัวข้อประเด็น

-การทำสมาธิ
-การเคร่งครัดในพระธรรมวินัย
-ความสำคัญของความสามัคคี
-ตัวอย่างหลวงปู่ในการปฏิบัติ
-การร่วมกิจกรรมในวัด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ทำสมาธิ ท่านบอกว่า “การทำใจให้หยุดนิ่งนั้น สามารถ ทําได้ทุกเวลา ทุกโอกาส” - เคร่งครัดพระธรรมวินัย เคร่งครัดในพระธรรมวินัยเป็นอย่างยิ่ง และเป็นตัวอย่างที หลวงปู่เป็นพระแท้ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่าน ดีแก่พระภิกษุทั้งหลาย แม้ในเวลาอาพาธท่านก็ยังคงรักษา ศีลอย่างเคร่งครัดและปฏิบัติกิจภาวนาด้วย ครั้งหนึ่ง มีคนเห็นว่าหลวงปู่ท่านอาพาธหนัก ฉัน ภัตตาหารได้น้อย จึงสั่งให้แม่ครัวต้มข้าวให้เปื่อย บดให้ ละเอียด กรองด้วยผ้าขาว ใส่กระติกน้าร้อนไปถวาย แต่ หลวงปู่ท่านไม่ยอมฉัน ๐ รักความสามัคคี ในการอยู่ร่วมกัน หลวงปู่ท่านถือความสามัคคีเป็น สําคัญ ทุกคนในวัดจะต้องมีวัตรปฏิบัติเหมือนกัน ทําสิ่งใด ก็ต้องท่าพร้อมเพรียงกัน ไม่ขัดแย้งกัน พระภิกษุสามเณร และแม่ชีต้องลงสวดมนต์ทำวัตร ฟังเทศน์ฟังธรรมพร้อม กัน แม้แต่การปลงผมของพระภิกษุสามเณรและแม่ชี ท่าน ก็ให้ปลงวันเดียวกัน ถ้าผู้ใดไม่ปลงผมวันเดียวกับผู้อื่น ท่าน ๘๗ www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More