เหตุการณ์รอดชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถไฟ : หน้า 110/115

ๆ หวูดรถไฟดังกระชั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่รถไฟแล่นเดี่ยว พวกเธอไป หมอณัฐวรรณรู้สึกว่ามีอะไรมาฟาดที่หัวอย่าง แรง ทำให้เธอกับหมอณัฐชัยกระเด็นตกจากสะพานดิ่งลง กระแทกกับพื้นนํ้า หมอณัฐวรรณเล่าว่า หลังจากนั้นเธอก็วูบไป รู้สึก เหมือนตกอยู่ในภวังค์อันเลวร้ายที่มีมัจจุราชรออยู่เบื้อง หน้า เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจมและพยายามดิ้นรนว่ายน้ำ พยุงตัว มีคนมาเล่าให้เธอฟังภายหลังว่า พวกชาวบ้าน ตะโกนโหวกเหวกร้องเรียกเรือที่เหลืออยู่ลำสุดท้ายบน ลำน้ำให้เข้ามาช่วยเธอ หัวเรือเข้ามาถึงหมอณัฐชัยก่อน แต่ ๑๐๙ โชคร้ายที่กระแสน้ำซัดเขาให้ห่างออกจากเรือและดูดให้จม ดิ่งลงไปจนไม่สามารถช่วยได้ ในเวลาเดียวกัน คนขับเรือก็ เหลือบเห็นมือของหมอณัฐวรรณที่โผล่ขึ้นมาก่อนจะจมดิ่ง ตามหมอณัฐชัยลงไป คนขับเรือคว้ามือเธอไว้ทัน แล้วลาก ขึ้นมาบนเรือได้ และพยายามช่วยให้เธอได้สติเร็วที่สุด เมื่อเริ่มรู้สึกตัว เธอจําอะไรไม่ได้เลย งงว่าตัวเองอยู่ ที่ไหน มาทําอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมมีผู้คนมุงเต็มไปหมด ต้อง ใช้เวลาสักครู่กว่าจะเรียกความจำคืนมาได้ พอรู้ตัวก็รีบคลำ สร้อยที่ห้อยเหรียญหลวงปู่ทันที นึกขอบพระคุณที่หลวงปู่ ช่วยคุ้มครอง หลังจากนั้นก็มีคนนำเธอส่งโรงพยาบาล ส่วน www.kalyanamitra.org