ข้อความต้นฉบับในหน้า
๖๘
“...ภิกษุบริโภคด้วยความเป็นหนี้ จะต้องตายไป
เป็นวัวให้เขาใช้ เป็นควายให้เขาขี่ เป็นม้าให้เขาขี่ เป็นช้าง
ให้เขาขี่ สูงขึ้นไปกว่านั้น ไกลไปกว่านั้น ตายไปเป็นบ่าว
เป็นทาสเขา เป็นมนุษย์มาเป็นบ่าวเป็นทาสเขา มาเป็น
คนใช้เขา เขาไม่อยากใช้ก็อยากให้ใช้นัก ไปทำอาสาเขาเฉย
เท่านั้นแหละ เพราะเป็นหนี้เขาแล้ว บริโภคด้วยความเป็น
หนี้เขาแล้ว...”
(จากพระธรรมเทศนาเรื่องหิริโอตตัปปะ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๙๗)
“...พวกที่ไม่สํารวม เห็นอารมณ์งาม ไม่รู้จักประมาณ
ในการใช้สอย ไม่มีศรัทธา เป็นคนเกียจคร้าน พวกเหล่านี้
เป็นลูกศิษย์ของพญามารทั้งนั้น ไม่ใช่ลูกศิษย์ของพระ....
(จากพระธรรมเทศนาเรื่องสังวรคาถา ๓๐ กรกฎาคม ๒๔๙๗)
“ศาสนาพุทธนี้อยู่ได้ด้วยการให้ ถ้าเลิกให้เสียสัก
เดือนเดียว ข้าวปลาอาหารไม่ให้กันละ หยุดกันหมดทั้ง
ประเทศ ทุกบ้านทุกเรือนไม่ให้กันละ ศาสนาคับ พระเณรสีก
หมด หายหมดไม่เหลือเลย ...ถ้าปราศจากการให้อย่างนี้แล้ว
เจริญรุ่งเรืองอยู่ไม่ได้ เมื่อให้ความเจริญแก่พระพุทธศาสนา
แล้ว ความเจริญก็หันเข้าสู่ตัว...”
(จากพระธรรมเทศนาเรื่องสังคหวัตถุ ๒๐ กันยายน ๒๕๕๖)
www.kalyanamitra.org