การเดินทางสู่พระนิพพาน : หน้า 65/115

๖๔ “เห็นแสงสว่างเป็นดวงกลมขนาดเท่าลูกมะนาวเขื่อง ๆ ครับผม” หลวงปู่บอกว่า “เอาละ วันนี้พอกันที เธอจงจดจำ ดวงที่เธอเห็นนี้ไว้ให้ดี หลับตาก็ให้เห็น ลืมตาก็ให้เห็น ไม่ ว่าเวลาใด ๆ ให้เห็นอยู่เสมอ ๆ อย่าให้สูญไปเสีย” ท่านสั่ง ขณะนั้นประกายตาของท่านแจ่มใสด้วยความพอใจ และ กล่าวว่า “ดวงใสนั่นแหละเป็นจุดต้นทางนําเราไปสู่พระ- นิพพานละ เป็นทางไปของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา เป็นทางถูกทางตรงทางเดียวเท่านั้น ไม่มีทางอื่น จดจำไว้ ให้ดี อย่าให้ดับเสียได้นา” จากนั้นหลวงปู่จึงชักเอาอังสะ มาสวมศีรษะให้ท่าน แล้วให้ออกไปห่มผ้าหลังพระอุโบสถ เมื่อท่านเหลือบตาดูนาฬิกา จึงทราบว่าท่านมานั่ง อยู่ท่ามกลางหมู่สงฆ์นานถึงหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ท่านรู้สึกตื้นตัน ใจเมื่อคิดว่าหลวงปู่ให้เกียรติชี้แนวทางพระนิพพานแก่ ท่านถึงขนาดนี้เชียวหรือ หลวงปู่ผู้มีวัยชราแล้ว รวมทั้งหมู่สงฆ์ ตลอดจนญาติมิตร ต้องมานั่งรอท่านจนเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้าไปตาม ๆ กัน แต่หลวงปู่มิได้พะวงเรื่องอื่นใด ต้องการเพียงให้ท่านได้เห็นหนทางไปสู่พระนิพพานเท่านั้น ระยะเวลาเพียงสั้น ๆ ในการบวชของขนฺติโก ภิกขุ ๆ www.kalyanamitra.org