ร่ำร้อง บันทึกใจ ด้วยสัมม่มนียกก เล่ม ๑ : หน้า 32/146

ร่ำร้อง บันทึกใจ ด้วยสัมม่มนียกก เล่ม ๑ ๑๑ ลูกโยมเข้าหาแม่โคบ่อยๆ บุคคลย่อมล่ำมากและดื้นรน บ่อยๆ คนเขาล่ยมเข้าถึงครรภ์บ่อยๆ สัตว์ย่อมเกิดและตายบ่อยๆ บุคคลทั้งหลายย่อมมาซากศพไปป่าช้าบ่อยๆ ส่วนผู้มีญาณถึงจะเกิดบ่อยๆ ก็เพื่อได้มรรคนแล้วไม่เกิดอีก' เมื่อพระพุทธองค์ตรัสจบลง พราหมณ์บังเกิดความศรัทธาเลื่อมใส มีความปีติبิเก็บบานใจ ขอโทษพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต ท่านทานบดีทั้งหลาย แมบุคคลที่ถวายทานแล้วมีความศรัทธาเลื่อมใสในภายหลัง ยังบังเกิดความปีติยินดีเพียงนี้จะกล่าวไปยิ่งถึงบุคคลที่ถวายทานด้วยความเลื่อมใสศรัทธาอยู่ตลอดเวลา ความปีติยินดีอิ่มพูนทบเทวี ซึ่งความปิติใจนี้เป็นทางมาแห่งบุญ จะคอยเกื้อหนุนให้ประสบแต่สิ่งที่พึงปรารถนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า "ผู้ให้ของชอบใจย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของดีย่อมได้ของดี ผู้ให้ของเลิศย่อมได้ของเลิศ ผู้ให้ของที่ประเสริฐย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ นรชนใดให้ของดี ให้ของเลิศ และให้ของประเสริฐ นรชนคนนั้นจะไปเกิด ณ ที่ใดๆ ย่อมมีอายุยืน มีศีลในที่นั้น" _อุทัยสูตร มก. ๒๕/๒๖๕, มจ. ๑/๒๓๒_ - มนาปฎายสูตร มก. ๓๑/๐๐, มจ. ๒๑/๒๙