จำเริง บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียกกา เล่ม ๑ : หน้า 125/146

234 จำเริง บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียกกา เล่ม ๑ การกล่าวอนุโมทนาสำหรับพระภิกษุเสี้ยนเป็นพระบรม พุทธานุญาณที่พระพุทธเจ้าส่งให้ภิกษุสูงมีอ้อมเป็นหลักปฏิบัติ และเป็นขนบธรรมเนียมประเพณีที่ต้องทำเป็นกิจวัตรประจำ ซึ่งมีปรกฏหลักฐานในพระวินัยปฏิกุป จุดวรรค์ วัดตัชนธะ “ดูภิกษุทั้งหลายเราอนุโมทนาให้อญโมทนาในโรงฉัน” “ดูภิกษุทั้งหลาย เราอนุโมทนาให้ภิกษุผู็เถระ อนุโมทนาในโรงฉัน” “ดูภิกษุทั้งหลาย เราอนุโมทนาให้ภิกษุธารา ๔-๕ รูป รออยู่ในโรงฉัน” ในงานประกอบพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนานั้น มี คาถา หรือถ้อยคำที่พระภิกษุต้องสดด ที่ขาดเสียมิได้ คือ อนุโมทนากถา ซึ่งท่านจะสดดตอนสุดท้ายก่อนเสร็จพิธีสงฆ์ ทุกครั้ง ชาวบ้านเรียกว่า พระให้พร และชาวบ้านก็จะตั้งใจ รับพระคือ บทขึ้นต้นที่คนส่วนมากพูดกันติิดปากว่า ยกะ-สัพพี เมื่อครั้งสงฆ์พุทธกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้ตรัส อนุโมทนาคาถา ซึ่งมีปรกฏหลักฐานในพระวินัยปฏิก มหาวรรค เก่าสังข์สนธกะ