โลกใบอย่างผู้ชาย : หน้า 87/146

รำเรือง บันเทิงใจ ด้วยสัมผัสเนียนกด เล่ม ๑ บทที่ ๔๔ โลกใบอย่างผู้ชาย ในสังสารวัฏอันยาวไกล ผู้พอใจในการเกิดซ้ำเกิดบ่อยๆ การเกิดบ่อยๆ นั้น พระผู้พระภาคเจ้าตรัสว่า เป็นความทุกข์ เพราะสิ่งที่ติดตามมาคือ ความแก่ ความเจ็บและความตาย บันฑิตทั้งหลายในกาลก่อนกล่าวว่า ร่างกายนี้ไม่นาน จักนอมทับแผ่นดิน เมื่อปปราศจากวิญญาณ ก็เป็นประดุจด่อนฟื้น หาประโยชน์มิได้ ชีวิตเป็นของน้อย อันชรานำเข้าไป สัตว์และสังขารที่เป็นที่พึ่งช่วยป้องกันอยูไม่มิ บุคคลเมื่อพิจารณาเห็นภัยในวัฏสงสารพึงหม่นำบุญ อันจะนำความสุขมาให้ เพราะทรัพย์สินเงินทองของที่บุคคลหวังแหละ มิอาจนำไปได้ จำเป็นนำไปแล้วจำต้องละทิ้งหมด แต่บุคคลที่บุคคลกระทำดีแล้วด้วยกาย วาจา หรือด้วยใจ ย่อมติดตามไปประดุจเงาที่ติดตามตัว เป็นที่พึ่งทั้งในโลกนี้และโลกหน้า