รำรึง บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียกถา เล่ม ๑ ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม 1 หน้า 47
หน้าที่ 47 / 146

สรุปเนื้อหา

บทที่ ๕๕ จากหนังสือ 'รำรึง บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียกถา เล่ม ๑' กล่าวถึงความสำคัญของการทานและการบรรพ ซึ่งมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง ท่านทานบดีและคุณค่าของอาหารถอมที่เป็นที่พึ่งในสังคม เนื้อหาอ้างว่าทานกับการบรรพมีสภาพที่เสมอกัน และแม้วน้อยแค่ไหน การบริจาคที่เต็มไปด้วยศรัทธาสามารถชนะความยากลำบากได้ นับเป็นแนวคิดที่เน้นความสำคัญของการทำบุญในสังคม การเอาชนะข้อขัดแย้งได้ด้วยความทุกข์ร้อนได้ ความรู้จากนักปราชญ์ในอดีตก็เข้ามาเสริมความเข้าใจในเรื่องนี้ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น การสนับสนุนและการเผยแพร่องค์ความรู้เช่นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในชีวิตประจำวัน.

หัวข้อประเด็น

-ความเชื่อในการทาน
-การบรรพและความสัมพันธ์
-คุณค่าของอาหารในสังคม
-บทเรียนจากอดีต
-การบริจาคด้วยศรัทธา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๖ รำรึง บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียกถา เล่ม ๑ บทที่ ๕๕ ทานกับการบรรพ ท่านทานบดีซึ่งหลาย แพทย์ยอมเป็นที่พึ่งของคนไข้ อาหารถอมเป็นที่พึ่งของคนหัวบุญก็ยอมเป็นที่พึ่งของพวกเราทั้งหลาย วันนี้ ท่านทานบดีซึ่งหลาย ได้มักระทั่งที่พึ่งให้บังเกิดขึ้นก่อนเนื่องด้วยกระถางตาหาแตะสงห์หมู่ใหญ๋ซึ่งเป็นบุญเขตอันเยี่ยม นักปราชญ์ในกาลก่อนกล่าวไว้ว่า ทานกับการบรรพ มีสภาพเสมอกัน นักบวชแม่จะมีน้อย ก็สามารถเอาชนะข้อึกข่มงามได้ ฉันใด เครื่องบริจาคแม่จะน้อย แต่เต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา ก็สามารถชนะหมู่เกราะแม่จะมากได้ ฉันนั้น * อาณตกาตก มก. ๕๙/๕๙๐ มจ. ๒๗/๒๙
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More