ผู้มีบุญลาภอันประเสริฐ ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม 1 หน้า 93
หน้าที่ 93 / 146

สรุปเนื้อหา

บทที่ 37 นี้พูดถึงการที่ชีวิตจะมีการชำแหละเข้าสู่การตาย และจะมีชีวิตในปรโลกที่ยาวนานทั้งสุขและทุกข์ ซึ่งขึ้นอยู่กับบุญที่ได้สร้างเอาไว้ในโลกนี้ โดยหลวงพ่อถมมชโยได้ระบุว่าสถานที่หนึ่งที่ทุกคนต้องไปคือปรโลก และการมีชีวิตในสวรรค์จะได้รับผลแห่งบุญเช่นกัน

หัวข้อประเด็น

-ชีวิตหลังความตาย
-บุญและบาป
-การสร้างบุญในชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

52 จากถึง บันทึกใจ ด้วยสัมมานิยมฤกษ์ เล่ม 1 บทที่ 37 ผู้มีบุญลาภอันประเสริฐ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า "ชีวิตถูกชำ่นเข้าไป อายุจิ้งสั้น ผู้ที่ถูกชำ่นเข้าไปแล้ว ไม่มีเครื่องต้านทาน บุคคล พิจารณาเห็นภัยในมรรคะ ควรสลาถามิให้ถึงพระนิพพาน เติด" พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธฺิ หลวงพ่อ ถมมชโยเคยให้ความไว้ว่า สถานที่เราไม่อยากไป แต่เรา ทุกคนต้องไป คือ ปรโลก หมายถึง โลกหน้า เมื่อจะสังฆารไปแล้ว ชีวิตในปรโลก ทั้งสุขดีและทุกข์ ยาวนานเป็นล้านหรือหลายๆ ล้านปี ชีวิตในสุขดีโลกสวรรค์นั้นไม่มีการทำมาหากิน อยู่ได้ ด้วยบุญที่ตนเองสั่งสมไว้เมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์ และบุญที่ หมู่ญาติอุทิศให้ไปให้ *อุปเนยสูตร มก. ๒๕/๔ มก. ๑๑/๔
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More