รำรึก บันทึกใจ ด้วยสัมโมหนียกา เล่ม ๑ ๒๙ : หน้า 70/146

รำรึก บันทึกใจ ด้วยสัมโมหนียกา เล่ม ๑ ๒๙ ประเภทแรก เชื่อเนื่องผลของบุญตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่ จึงเร่งขวนขวายสั่งสมบุญ เพราะเห็นคุณค่าของบุญ ว่าเป็น ที่พึ่งทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เป็นเหตุให้ได้ตั้งมนุษย์สมบัติ ทิพย์สมบัติ และนิพพานสมบัติ ประเภทที่สอง เมื่มีชีวิตอยู่ไม่เชื่อเนื่องผลของบุญ แต่ไปเชื่อเนื่องผลของบุญ เมื่อละจากโลกไปแล้ว จึงเป็นที่ น่าเสียดาย เพราะไม่สามารถสั่งสมบุญได้ ต้องมีชีวิตอยู่ อย่างง่ายๆบาก ได้แต่รองคอยผลบุญที่หมูญาติอุทิศไปให้ ท่านทานนบดีทั้งหลายได้ชื่อว่า เป็นผู้มีบุญลาภอัน ประเสริฐ เพราะมีรักล้า เชื่อในผลของการให้ทาน พากัน มาสั่งสมาทุกอย่างต่อเนื่อง เป็นแบบอย่างของผู้ดำรง ชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ดำเนินรอยตามปฏิปทาของ พระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย อีกทั้งยังเป็นต้นบุญต้นแบบแก่ อนุชนที่ตามมาในภายหลัง