การแตกนิกายในพระพุทธศาสนา Samayabhedoparacanacakra คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์(1) หน้า 32
หน้าที่ 32 / 37

สรุปเนื้อหา

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับการแตกนิกายในพระพุทธศาสนาซึ่งเกิดจากการสั่งสอนและการตีความที่แตกต่างกัน โดยมีการแบ่งออกเป็นสองนิกายนิยมหลักคือ นิกายนิสวะและนิกายนายมหาสังขิณ และยังได้เสนอการอ้างอิงวรรณกรรมเพื่อสนับสนุนการศึกษาในบทความนี้ รวมถึงข้อมูลที่มาจากนักวิจัยและผลงานทางวิชาการต่างๆ ที่มีความสำคัญเช่น BAREAU, BEAL และ BECHERT ซึ่งช่วยเสริมสร้างความเข้าใจในประเด็นนี้ได้ดียิ่งขึ้น.

หัวข้อประเด็น

- การแตกนิกายในพระพุทธศาสนา
- นิกายนิสวะ
- นิกายนายมหาสังขิณ
- วรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

แน่นอนครับ นี่คือข้อความที่สกัดได้จากภาพ: --- 98 กรรมถาภ วาสสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 หลังจากกล่าววัดูฏู่ไปแล้ว ได้ประกาศไปแล้ว ทำให้เกิดการแบ่งเป็นสองนิกายมีชื่อว่า นิกายนิสวะ (Sthavira) และนิกายนายมหาสังขิณ (Mahāsānghika) ยังคงต่อ 7. บทส่งท้าย สำหรับบทความนี้ขออนุญาตแปลและอ้างอิงวรรณกรรมของพระธัมมธิคี Sbh ในข้อ ที่ 1. มูลเหตุแห่งการแตกนิกายไว้เพียงเท่านี้ และจะเสนอคำแปลและเชิงอรรถวิเคราะห์ของหัวข้ออื่น ๆ ในโอกาสถัดไป บรรจงนุกม BAREAU, André. 2013 The Buddhist Schools of the Small Vehicle. translated by Sara Boin-Webb. edited by Andrew Skilton. London: Buddhist Society Trust. BEAL, Samuel, trans. 1981 SI-YU-KI: Buddhist Records of the Western World. Delhi: Motilal Banarsidass; reprint of the 1884 ed. BECHERT, Heinz. 1995 "Introductory Essay: The Dates of the Historical Buddha — A Controversial Issue.” When did the Buddha live? The Controversy on the Dating of the Historical Buddha: 11-36, edited by Heinz Bechert. Delhi: Sri Satguru Publications A Division of Indian Books Centre. ---
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More