ข้อความต้นฉบับในหน้า
การดำเนินกายสรรเสริญวจี (1) ชิน-ทุกอย่างอธิบาย (1) 107
อะคะนี้น่ะได้สำรวจคัมภีร์อธิษฐานว่ามีมิตรธรรมของ วิภาวาทิน และหยิบยกขึ้นมาได้รวม 36 หัวข้อ หลังจากพิจารณาแล้ว จึงสรุปว่าวิภาวาทินคือทายม์ศาสะ แต่ทว่าคุฒะได้ค้นพบเพิ่มเติมมาใหม่อีก 2 หัวข้อ แล้วทำการพิจารณาโดยรวมอีกครั้งบว่า หัวข้อธรรม เช่น จิตเป็นประวัติสาส, ทฤษฎีเกี่ยวกับกายของพระพุทธเจ้าที่คุณสมบัติ เหนือธรรมชาติมีความสดคล้องสัมพันธ์กับนิมยมาห สังเกต ดั่งนั้น จึง
(เสียงอรรถ ต่อจากหน้าที่แล้ว)
ทีมงานกว่า 300 ชีวิตในกาแปลคัมภีร์จำนวน 100 ผูก ในระหว่างปีคริสต์- ศักราช 425-427 แต่ในปีคริสต์ศักราช 439 ได้เกิดไฟสงครามขึ้น ทำให้ สูญหายไปบางส่วน หลวงเหสีอยู่เพียง 60 ผูก ซึ่งในความเป็นจริงที่เห็นใน ปัจจุบันคือ เหลือเพียงแค่ 3 ส่วนแรกจากทั้งหมด 8 ส่วน
สำหรับประเด็นปีที่แปลคัมภีร์ไม่ตรงกัน ดูรายละเอียดได้จาก Wilemen et. all (1998: 233, เชิงอรรถที่ 278)
(3) 阿毗曇大毘婆沙論 (Abhidharmamahävibhāsāstra* เรียกย่อว่า H) 200 ผูก แปลโดย ท่านเสวียนจั้งและคณะ ในระหว่างปีคริสต์- ศักราช 656-659
ในประเด็นความสัมพันธของทั้ง 3 ส่วนนี้ Sasaki (2007) ได้ ค้นคว้าโดยทำการเทียบเคียงทั้ง 3 ส่วนอย่างละเอียด จึงตั้งข้อสมมติฐานขึ้นมา 3 ข้อ โดยมองว่าจำนวน S, B เป็นสายเดียวกัน และที่สำคัญคือ ประเด็นการตกหล่นของคำอรรถาธิบายในส่วน S, B แต่กลับพบคำอรรถาธิบายมันในส่วน page H ถึง Sasaki เห็นว่า เป็นความตั้งใจที่จะต้องการ อรรถาธิบายซึ่งนั้นๆ ของส่วน S, B ไม่ใช่เกี่ยวกับไฟสงครามที่ทำให้บางส่วนสูญหายไปดังเช่นงานวิจัยก่อนหน้านี้ได้ให้เหตุผลไว้ โดยยก ตัวอย่างเรื่องการอรรถาธิบายเกี่ยวกับพระมหาเทวะและวัตร 5 ประการ รายละเอียดที่ Sasaki (2007) เกี่ยวกับคำมีธิฐานปราสถาน ดูจึงอรรถาที่ 14 ในบทความนี้ประกอบ (ผู้แปล)