ธรรมบท: วรรณวัตถุทางพระธรรมา ฉบับที่ 5 ปี 2560 : หน้า 20/31

ธรรมบท วรรณวัตถุทางพระธรรมา ฉบับที่ 5 ปี 2560 หมายถึง ดีดี อนาคต ปัจจุบัน อสังตะ และบุคคลมีอยู่จริงในฐานะ ที่เป็นชูใจ (ธรรมที่ควรรู้) ซึ่งมีความใกล้เคียงกับมติธรรมของนิยาย สรวาสติตามาก หากพิจารณาจากต้นฉบับบาลี และเมื่อนำมาเทียบเรื่องราวการแตกนิกายในคัมภีร์ของพระพุทธศาสนาเหนือใต้ นักวิชาการมักจะเห็นว่าเป็นนิกายเดียวกับ นิกายวาสุงีรีย์ และมักสลากแยกออกมาจากเถรวาท หลังจากนั้น สัทพัตถาวาแยกออกมาจากนิกายมิสาสติกะ แต่ทางคัมภีร์ฝ่ายสรวาสติตามคือ สยมโพนโปรจจัง หากบันทึกไว้ว่า นิกายวาสุงีรีย์ (ขอเรียกชื่อนิยายนิยมเป็นภาษาสันสกฤต) แยกออกมาจากสรวาสติกาน นอกจากนั้นในตำรานี้ค่ายกับจะตั้งใจปิดชื่อ นิกายวาสุงีรีย์ เมื่อกล่าวถึงประเด็นของ "มูลเหตุในการแตกนิกาย" เป็นไปได้ว่าการคารวา เนื่องจากนิยายสรวาสติกานเป็นนิกายแม่ ที่นิกายวาสุงีรีย์แตกออกมาก็เป็นได้ การแตกนิกายครั้งแรกเกิดขึ้นจากการเสนอวัตถุ 10 ประการของกลุ่มกิษฐ์ชิปูดดกะ (Vajipputtaka-bhikkhu) หลังจากนั้นมีการแบ่ง (เชิงอรรถต่อจากหน้าที่แล้ว) ชูยูะห้ามประกาศ ได้แต่อดีต อนาคต ปัจจุบัน สังตะ อุฆตะ (สิ่งที่ไม่สามารถกล่าวได้) หากพิจารณาจากหลักฐานคัมภีร์ AKBh คำว่า 五法藏 ใกล้เคียงกับ คำว่า pāñcavidham jīeyam. Cf. 成実論 (Chéng shí lùn) T32: 260c9; ในคัมภีร์ ลักษณะตระ สุตรา มีบันทึกว่า advatramya anadhyās ca ayaktavya ca pañcamaḥ iñeyam etad dhi buddhanām tarkikaḥ samprakīrtyate // (LKV: 37114) (ผู้แปล)