การฝึกตนและความอดทนในพระพุทธศาสนา การกำเนิดนิกายสรวาสติวาท (2) หน้า 31
หน้าที่ 31 / 31

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการฝึกตนและการอดทนต่อคำร้องเดือดในหลักธรรมของพระพุทธเจ้า โดยยกตัวอย่างคาถาที่เน้นถึงความสำคัญของการเป็นผู้ฝึกตนและความอดทนอย่างแท้จริง ผู้ที่สามารถอดกลั้นได้ถือเป็นผู้ที่มีอาจารย์ที่แท้จริงในด้านธรรมะและการปฏิบัติ เข้าใจได้ว่าในสังคมมนุษย์แล้ว ความอดทนย่อมส่งผลดีต่อการเป็นผู้นำและผู้ชี้นำในด้านศีลธรรมอย่างสูง เป็นการแสดงถึงอำนาจแห่งความสงบในใจด้วย. สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การฝึกตน
-ความอดทน
-หลักธรรม
-พระพุทธศาสนา
-การเป็นผู้นำ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

คนทั้งหลาย่านสัตว์พาหาระที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ประชุม ราชาย่อมทรงราชา พาหนะที่ฝึกแล้ว ในหมู่มนุษย์ คนที่อดกลั้นอดทนคำร้องเดือดได้ ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประกาศวีรธรรมที่สุด พุทธวจนในธรรมนบท คาถาที่ 321 ---------------------------------- ทนุด นยนุติ สมติ danto vai samitim yati ทนุต ราชาธิฏิ dântam rājādhirohati | ทนุต เสฏฐ มนุษฺสสุ dântah śreṣṭho manusyāṇām โยติวากยมนติฏิกขติ ฯ yo 'tivākyam titīkṣati || (สันสกฤต Uv: 19.6) ---------------------------------- 聖象調正 དེབ་གཉིས་གླེང་དང་དབྱངས་ཀྱི་ཡིག 可中王乘 དེབ་གཉིས་གླེང་དང་དབྱངས་ཀྱི་ཡིག 調馬尊人 དེབ་གཉིས་གླེང་དང་དབྱངས་ཀྱི་ཡིག 乃受誠信 དེབ་གཉིས་གླེང་དང་དབྱངས་ཀྱི་ཡིག (ฉบับ T4: 570b12-13) (ทิบต Uv: 19.6)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More