สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ : หน้า 22/97

22 สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา, สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง, สังโฆ ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง, กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ (แล้วนั่งพับเพียบ) ๑๐. อดีตปัจจเวกขณปาฐะ (หันทะ มะยัง อดีตะปัจจะเวกขะณะปารัง ภะณามะ เส.) อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง, ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ, อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ, ทั้งสะมะกะสะวาตาตะปะสิริง สะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ, ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต, โส เนวะ ทวายะ นะ มะทายะ นะ มัณฑะนายะ นะ วิภูสะนายะ, ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา ยาปะนายะ วิหิงสุปะระติยา พรหมมะจะริยานุคคะหายะ, จีวรใด อันเรานุ่งห่มแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้ จีวรนั้นเรานุ่งห่ม เพียงเพื่อบำบัด ความหนาว เพื่อบำบัดความร้อน เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะ อันให้เกิด ความละอาย บิณฑบาตใด อันเราฉันแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้ บิณฑบาตนั้น เราฉันแล้ว ไม่ใช่เป็นไป เพื่อความเพลิดเพลิน ไม่ใช่เป็นไปเพื่อ ความเมามันเกิดกำลังพลังทางกาย ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ ไม่ใช่เป็นไป เพื่อตกแต่ง แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้ แห่งกายนี้ เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย เพื่อการอนุเคราะห์แก่การประพฤติ พรหมจรรย์