การมีสมาธิและการเห็นแสงสว่างในพระธรรม : หน้า 69/97

69 สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ เหตุของการไม่เห็นแสงสว่างและรูป พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสกับภิกษุเหล่านั้นต่อไปอีกว่า อนุรุทธะทั้งหลาย เราทั้งที่ไม่ประมาท มีความเพียรประคองจิตไว้ในสมาธิอยู่ บาง ครั้งก็เห็นแต่แสงสว่างไม่เห็นรูป บางครั้งก็เห็นแต่รูปไม่เห็นแสงสว่าง เป็นดังนี้ทั้งคืนบ้าง ทั้ง วันบ้าง ทั้งคืนและทั้งวันบ้าง เราจึงเกิดความสงสัยว่า อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้เป็นเช่นนี้ อนุรุทธะทั้งหลาย เราคิดได้ว่า ขณะใด เราไม่นึกถึงรูป นึกถึงแต่แสงสว่าง นึกถึงรูป ขณะนั้นเราก็เห็นแต่แสงสว่างขณะนั้นเราก็เห็นแต่แสงสว่างไม่เห็นรูปขณะใด เราไม่นึกถึงแสงสว่าง นึกถึงรูป ขณะนั้นเราก็เห็นแต่รูป ไม่เห็นแสงสว่าง เป็นดังนี้ ทั้งคืนบ้าง ทั้งวันบ้าง ตลอดทั้ง คืนและทั้งวันบ้าง. อนุรุทธะทั้งหลาย เราเมื่อไม่ประมาท มีความเพียร ประคองจิตไว้ในสมาธิอยู่ บาง ครั้งเห็นแสงสว่างนิดเดียว เห็นรูปนิดเดียว บางครั้งเห็นแสงสว่างมาก เห็นรูปมากเป็นดังนี้ ตลอดทั้งคืนบ้าง ตลอดทั้งวันบ้าง ตลอดทั้งคืนทั้งวันบ้าง เราจึงเกิดสงสัยว่าอะไรหนอเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้เป็นเช่นนี้ อนุรุทธะทั้งหลาย เราคิดได้ว่า ขณะใด สมาธิของเราน้อย ขณะนั้นจักษุก็มีน้อย ด้วย จักษุอันน้อยนั้น เราจึงเห็นแสงสว่างน้อย เห็นรูปก็น้อย ขณะใดสมาธิของเรามาก ขณะนั้น จักษุก็มีมาก ด้วยจักษุอันมากนั้น เราจึงเห็นแสงสว่างมาก เห็นรูปก็มาก เป็นดังนี้ทั้งคืนบ้าง ทั้ง วันบ้าง ตลอดทั้งคืนและทั้งวันบ้าง CAIMUS