ข้อความต้นฉบับในหน้า
78
สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่
พุทธศาสตร์ เครื่องเดินทางสู่สุคติภพ
ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ เราไม่ควรนับถือพุทธเพียงแค่เป็นอาภรณ์ประดับกาย
เหมือนแว่นกันแดด หรือเหมือนเสื้อเหมือนผ้า เพราะแท้จริงแล้วพุทธศาสตร์เป็นศาสตร์
ที่สำคัญยิ่งสำหรับชีวิตของเราทีเดียว
เวลาเราใกล้จะละโลก นอนอยู่บนเตียงของคนป่วยนั้น ศาสตร์ทุกศาสตร์นำมา
ใช้ไม่ได้เลย ทุกศาสตร์ที่เรียนมาจากในมหาวิทยาลัย จะเป็นเศรษฐศาสตร์ วิทยาศาสตร์
รัฐศาสตร์ หรือศาสตร์ชนิดไหนก็ตาม จะนำมาใช้บนเตียงคนป่วยไม่ได้เลย
ในเวลานั้นเราจะมีความเจ็บป่วยและความตายเป็นยานพาหนะไปสู่ชีวิตใหม่ แต่มีอยู่
ศาสตร์หนึ่งที่จะช่วยเราในเวลานั้นได้คือพุทธศาสตร์
ซึ่งเกี่ยวพันกับชีวิตของเราตลอดมา
จะโยงมาให้เห็นเลยว่า ในวาระสุดท้ายนั้นเราจะเอาอะไรเป็นเครื่องเดินทางไปสู่ปรโลก
สู่สุคติภพ ก็มีอยู่เพียงอย่างเดียวคือคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ถ้าเกิดมาชาติหนึ่งเราไม่มีโอกาสได้เรียนรู้ ผู้ไม่รู้ก็ย่อมไปสู่เส้นทางของความไม่รู้มัก
จะพลัดไปสู่อบาย เพราะไม่รู้ว่าจะปฏิบัติตัวอย่างไร จะดำเนินจิตอย่างไรให้ถูกต้อง
ดังนั้นในการบวชครั้งนี้ เราต้องขวนขวายศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธ
เจ้าให้เต็มที่ เพื่อจะได้รู้ว่าต่อไปเราควรดำเนินชีวิตอย่างไร
ในเวลาที่เหลืออยู่อย่าง
จำกัดนี้ ไม่ให้ผิดพลาด อย่างน้อยเมื่อตายไป เราจะได้มีภพอันวิเศษ ไปสู่สุคติภพได้อย่าง
สบายๆ
(๒๖ ตุลาคม ๒๕๓๙)
ความสุขที่แท้จริง...อยู่หนใด?
“มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ ต่างก็แสวงหาความสุขที่แท้จริงด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะมีชีวิต
อยู่ในระดับไหนก็ตาม ต่างก็อยากกินอยากมีความสุข นอนก็อยากนอนอย่างมีความสุข
เที่ยวก็อยากเที่ยวอย่างมีความสุข แม้กระทั่งจะตาย ก็ยังอยากตายอย่างมีความสุข ตาย
ไปแล้วก็ยังอยากเกิดในที่ที่มีความสุข
นี่คือความปรารถนาของมนุษย์ทั้งหลาย แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า ความปรารถนาของ
มนุษย์ทั้งหลายนั้นหาได้สมหวังไม่ เขาทั้งหลายเหล่านั้นกลับไม่เคยพบความสุขที่แท้จริงเลย
มักจะพบแต่ความสุขอันจอมปลอมทั้งสิ้น เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่าเขาไม่รู้เลย
ว่า...