สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ : หน้า 25/97

25 สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ สัพเพ ปิเยหิ นานาภาโว วินาภาโว, เราจักต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจด้วยกันหมดทั้งสิ้น, ยัง กัมมัง กะริสสันติ, ใครทำกรรมใดไว้, กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ดีหรือชั่วก็ตาม ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ, ๑. ๒. ๓. ตนจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น หลักธรรมที่บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ๑๐ ประการ บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า บัดนี้เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกิริยาใดๆ ของสมณะ เราต้องทำอาการกิริยานั้นๆ บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า ความเลี้ยงชีวิตของเราเนื่องด้วยผู้อื่น เราควรทำตัวให้เขาเลี้ยงง่าย บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า อาการกายวาจาอย่างอื่น ที่เราจะต้องทำให้ดีขึ้นไปกว่านี้ ยังมีอยู่อีก ไม่ใช่เพียงเท่านี้ ๔. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า ตัวของเราเอง ติเตียนตัวเราเองโดยศีลได้หรือไม่ ๕. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า ผู้รู้ใคร่ครวญแล้ว ติเตียนเราโดยศีลได้หรือไม่ ๖. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจทั้งนั้น MJ. ๘. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีกรรมเป็นของตัว เราทำดีจักได้ดี ทำชั่วจักได้ชั่ว บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่ ๙. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เรายินดีในที่สงัดหรือไม่ ๑๐. บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า คุณวิเศษของเรามีอยู่หรือไม่ ที่จะให้เราเป็นผู้ไม่เก้อเขิน ในเวลาเพื่อนบรรพชิตถามในกาลภายหลัง