ตะถาคะเต สัทธา : หน้า 33/97

ตะถาคะเต สัทธา นิวิฏฐา มูละชาตา, ปะติฏฐิตา ทัฬหา, อะสังหาริยา, สะมะเณนะ วา พราหมมะเณนะ วา, เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมิง, ตัสเสตัง กัลลัง วาจายะ ภะคะวะโตมหิ ปุตโต, โอระโส มุขะโต ชาโต, ธัมมะโช, ธัมมะนิมมิโต, ธัมมะทายาโทติ, ตัง กิสสะ เหตุ, ตะถาคะตัสสะ เหตุง วาเสฏฐา อะธิวะจะนัง สวดมนต์ฉบับธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ ของผู้ใด มีอยู่แล้ว เป็นสัทธาตั้งมั่น ฝังลงรากแล้ว ดำรงอยู่ได้มั่นคง อันจะถูกชักนำไปในทางอื่นไม่ได้ โดยสมณะก็ตาม โดยพราหมณ์ก็ตาม โดยเทพก็ตาม โดยมารก็ตาม โดยพรหมก็ตาม หรือโดยใครๆ ในโลกก็ตาม ดังนี้แล้ว ผู้นั้นควรกล่าวได้อย่างนี้ว่า เราเป็นบุตรของพระผู้มีพระภาค เป็นโอรสเกิดแล้วจากพระโอษฐ์ เป็นบุตรเกิดโดยธรรม อันธรรมนิรมิตแล้ว เป็นธรรมทายาท ดังนี้ ข้อนั้น เป็นเพราะเหตุไรเล่า ดูก่อนวาเสฏฐะ เพราะว่าคำนั้น เป็นคำแทนชื่อของตถาคต คือคำว่า “ธรรมกาย” ดังนี้บ้าง ธัมมะกาโย อิติปิ, พรัหมมะกาโย อิติปิ, คือคำว่า “พรหมกาย” ดังนี้บ้าง ธัมมะภูโต อิติปิ, คือคำว่า “ธรรมภูต” ดังนี้บ้าง พรัหมมะภูโต อิติปิ, คือคำว่า “พรหมภูต” ดังนี้บ้าง 33