ความสุขที่แท้จริง : หน้า 8/260

คำนำ สรรพสัตว์ทั้งหลายที่อุบัติขึ้นในโลก ล้วนมีความ ปรารถนาตรงกันอย่างหนึ่งคือ ต้องการมีความสุข ดังพระ บาลีตอนหนึ่งกล่าวไว้ว่า "สุข กามานิ ภูตานิ” แต่ความ สุขของแต่ละชีวิตที่แสวงหานั้น ต่างก็แตกต่างกันไปตาม สภาพและกำลังปัญญาของตนที่จะไขว่คว้าหามาได้ เช่น สัตว์บางพวกขอให้ได้กินอิ่มนอนหลับ ก็ถือว่าเป็นความ สุข มนุษย์บางเหล่าก็ถือว่า การได้มาซึ่งความมีชื่อเสียง ถือว่าเป็นความสุข ขณะที่บุคคลจำนวนไม่น้อย ถือว่าการ ได้เสพในสิ่งที่ตนพอใจ เช่น รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ถือว่า เป็นความสุข จึงเกิดคำาถามตามมาว่า อะไรคือความสุขที่ แท้จริง ซึ่งผู้ที่จะตอบได้ จะต้องเป็นผู้ที่สมบูรณ์ที่สุด ประเสริฐ ที่สุด เคยพบกับความสุขหลากหลายรูปแบบมาแล้ว จน สามารถชี้ทางแห่งความสุขอันเป็นอมตะได้ ดังเช่นต่อไปนี้ จะเป็นเรื่องราวแห่งความสุขที่เป็น บันทึกเชิงจดหมาย ที่ธรรมทายาทผู้เข้ารับการอบรมและ บวชในโครงการต่างๆ ได้เขียนเล่าประสบการณ์ของการ ปฏิบัติธรรมของตนเองถึงพระเดชพระคุณพระราชภาวนา วิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) ซึ่งท่านใช้คำแทนตัวท่านว่า "คุณครูไม่ใหญ่" โดยเนื้อหาเป็นไปในแนวการเล่าเรื่อง และคุณครูไม่ใหญ่ท่านก็เมตตาตอบ พร้อมทั้งให้ข้อคิด เป็นระยะๆ ทำให้รู้สึกสัมผัสถึงความเป็นธรรมชาติ และ (๒) สุขแบบพระ