ความรู้สึกว่าขาดแคลนและการเข้าถึงธรรมะ สุขแบบพระ Vol.1 หน้า 220
หน้าที่ 220 / 260

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงความรู้สึกขาดแคลนด้านจิตใจและการเข้าถึงธรรมะที่นำไปสู่ความสุขที่แท้จริง เมื่อจิตใจนั้นมีความรู้สึกขาดแคลน เป็นเหมือนตุ่มนาที่มีก้นรั่ว เมื่อเติมน้ำแล้วไม่เต็มสักที การค้นพบธรรมะทำให้ชีวิตมีความหมายและเต็มเปี่ยม แม้ว่าจะมีสิ่งสมบัติหลายอย่าง แต่ความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การเข้าถึงพระและการมีใจที่รักธรรมะ ซึ่งทำให้รู้สึกไม่ต้องการสิ่งใดอีกต่อไป

หัวข้อประเด็น

-ความรู้สึกขาดแคลน
-การเข้าถึงธรรมะ
-ความสุขจากการมีธรรมะ
-จิตใจที่เต็มเปี่ยม
-การรักพระและการค้นหาความหมายชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ขาดแคลนอะไรเลย เหมือนเรามีทุกอย่างที่สมบูรณ์ขึ้นมา เองโดยอัตโนมัติ (แปลว่า ความรู้สึกว่า บกพร่องหรือไม่สมบูรณ์มัน อยู่ที่ใจ ใจที่มันยังไม่เต็ม เปี่ยม มันรู้สึกขาดๆ พร่องๆ เหมือนตุ่มนาที่มีก้นรั่ว ใส่ น้ำเท่าไรก็ไม่เต็มสักที ก็ รู้สึกเป็นทุกข์ใจตลอดว่า มันไม่เต็ม มันไม่เต็ม ตัก มาเลื้อยเหนื่อย พอเทใส่ มันก็ไม่เต็มอีก แต่ตอน นี้อ๊อกอย่างดีแล้ว เมื่อ เห็นพระภายใน มีความ เห็นไหมจ๊ะ) สุขมาก ความรู้สึกว่าขาดแคลนไม่มี หลวงพ่อครับ ถ้ามีใครเอาสมบัติจักรพรรดิมาให้ เพื่อแลกกับธรรมะ และบอกว่า ขอเพียงว่าไม่ให้ผมเห็น องค์พระผมไม่ยอมแลกเด็ดขาดครับ (เราจะไม่มีวันเข้าใจ ประโยคนี้เลย จนกว่าเราจะเข้าถึงองค์พระเหมือนสามเณร วัน บ่อแสงจ้ะ) ตอนนี้ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วครับหลวงพ่อ นอกจากธรรมะ หลวงพ่อครับตอนนี้ผมรัก ๒ รัก คือ หนึ่ง ๑๕๔ สุขแบบพระ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More